آن چیزی که قرآن کریم و اخبار آل محمّد (ع) و مکاشفات اهل یقین بر آن گواهی می‌دهد این است که: این دنیا، خانه‌ی فریب است؛ و چیزهائی که در آن دیده می‌شود، آن گونه‌ای نیست که دیده می‌شود؛ بلکه آنچه از صفات موجودات این عالم دیده می‌شود و حسّ می‌گردد، نظیر چیزی است که در سراب دیده می‌شود، که حقایقش همانی نیست که دیده می‌شود! به همین جهت این عالم را خانه‌ی فریب (دار الغرور) نامیده‌اند!

…[از چیزهائی که این مطلب را تأیید می‌کند] اخباری است که دلالت بر سخن گفتن جمادات می‌نماید، و حال آن‌که حسّ آن را انکار می‌کند. و از جمله اخباری است که وارد شده در حالات قبر از ایستادن و فریاد زدن و آتش و سخن گفتن و باغ و بستان و نعمت‌ها که این‌ها را حسّ انکار می‌کند. و [نیز] آنچه دلالت می‌کند بر این‌که: هر چیزی که در این جهان موجود است از جمادات و نباتات و حیوانات، روزی‌هایشان از عالم ملکوت می‌آید. و همه‌ی این اخبار، دلالت بر وجود اشیاء فراوانی می‌کند، که حسّ منکر آن‌ها است…

انسان مؤمنی که حجاب ناسوت [عالم حسّ و مادّه] از روی بصیرتش برداشته شود، حقیقت اشیاء برای او تجلّی می‌کند و ظاهر می‌شود.

و این رفع حجاب، «تجافی و خروج از دار الغرور» نامیده می‌شود. و ظهور و تجلّی حقایق ، «رجوع و انابه‌ی به دار الخلود» [نامیده می‌شود].

منبع: کتاب به سوی دوست،  ص ۱۰۴