بعد از برگزاری جلسه‌ی کاظم، دفتر امام وقتی را برای ملاقات به او داد و کاظم به دیدن امام رفت. موقع برگشتن خیلی خوشحال بود. می‌گفت از عملیّات و موفقیت‌هایی که در آن داشته‌اند برای امام صحبت کرده است و امام با رضایت لبخند زده و دعا کرده بود.

کاظم با حالت خاص و هیجان زده بارها می‌گفت: «همه‌ی عمری که کردم فقط با همین لبخند و دعای امام است که ارزش پیدا می‌کند.»

منبع: کتاب رسم خوبان ۱۴، التزام به ولایت فقیه، ص ۲۷٫/ انتظار، ص ۸۸٫