قبل از عاشورا می بایست تلقی انسان این باشد که عاشورای سال ۶۱ است و ما الان در آستانه ورود به ماه محرم سال ۶۱ هستیم و کاروان سیدالشهداء(ع) نزدیک کربلاست و ما هم اکنون در کربلا هستیم. انسان به خوبی می تواند خود را تحلیل کند که در کجا قرار دارد و اگر فاصلهای بین او و سیدالشهداء(ع) هست، این فاصله باید برداشته شود و لااقل تا روز عاشورا به نقطهایی برسد که در صف سیدالشهداء(ع) باشد و احساس کند جزو آن دسته از انسانهایی است که همه چیز خود را در خدمت سیدالشهداء قرار داده و با دست باز و از سر وفا، تسلیم سیدالشهداء نموده است. البته این فاصله، در این زمان کوتاه با امام حسین(ع) طی شدنی است. چون همه نمونهها در دستگاه امام حسین(ع) وجود دارد.
کسانی از اصحاب حضرت امیرالمؤمنین(ع) بودند که با تذکرات حضرت از قبلها خود را مهیای عاشورا کرده بودند، تا آنهایی که در بین راه و در روز عاشورا به حضرت پیوستند و… و این نشان دهنده این است که این فاصله در این مهلتها طی شدنی است. حتی انسان می تواند در ظهر عاشورا موضع و جبهه خود را تغییر دهد.
پاسخ دهید