حاکم نیشابورى ( متوفاى ۴۰۵ ه’ ) از داود بن ابو صالح نقل مى کند : روزى مروان حَکَم دید که شخصى صورت خود را بر قبر پیامبر ( ص ) گذاشته است ، با شتاب سوى او آمد و گردن او را گرفته ، از جاى بلند کرد و گفت: مى دانى چه مى کنى ؟! منظور وى این بود که چرا به زیارت سنگ و کلوخ آمده اى ! زائر که ابو ایوب انصارى – از صحابه پیامبر ( ص ) – بود گفت: آرى خوب مى دانم که چه مى کنم ! من هرگزبه زیارت سنگ نیامده ام ، بلکه به زیارت پیامبر ( ص ) آمده ام.

  از رسول اللّه ( ص ) شنیدم که فرمود: «بر دین خدا گریه نکنید اگر متولّیانش اهل بودند ، و آنگاه که نااهلان برآن حکم راندند ،برایش بگریید .»

  جالب است که این حدیث را حاکم و ذهبى هر دو صحیح مى دانند!

  از این رخداد تاریخى به خوبى روشن مى شود که ریشه این تفکّر از بنى امیه و به خصوص مروان بن حکم؛ همان طرد شده رسول اللّه ( ص ) است .

مستدرک حاکم ، ج ۴ ، ص ۵۶۰.

منبع:پرسمان