سؤال: در اوصاف موءمن در روایت آمده است که: « و صَلاهٌ فى شُغْلٍ. »(  اصول کافى، ج ۲، ص ۲۳۱؛ وسائل الشیعه، ج ۱۵، ص ۱۸۷؛ بحار الانوار، ج ۶۴، ص ۲۷۱ و ۲۹۴٫) معناى این عبارت چیست؟

جواب: یعنى در وقت اشتغال به کار، نمازش را هم به موقع مى  خواند.

سؤال: این براى موءمن چه امتیازى مى  تواند باشد؟

جواب: یعنى این که به واسطه ى شغلش از نماز منصرف نمى  شود.( اشاره به آیه ى ۳۷ سوره ى نور. ) قطعا داعى و صارف قوى لازم دارد که از بازار و گرمى آن و کار در وقت نماز، دست بردارد. هر چند دیگران هم نماز مى خوانند، ولى ممکن است تأخیر بیندازند و مواظب اول وقت و وقت فضیلت و درک آن نباشند و از آن  ها فوت شود.

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد