چون ملایکه دیدند معجون و خمیره و طینت آدم ـ علیه السّلام ـ سنگین، تیره و از آب و گِل است، عرض کردند:

«أَتَجْعَلُ فِیهَا مَن یُفْسِدُ فِیهَا وَ یَسْفِکُ الدِّمَآءَ» آیا مى خواهى کسى را در روى زمین قرار دهى که در آن تباهى کند و خون ها بریزد؟!سوره ى بقره، آیه  ى ۳۰٫

او غضب و شهوت دارد و جنگ و خونریزى به پا مى  کند و نمى  تواند مثل ما پرواز کند، ولى خداوند به آنها فهماند که بشر خاکى مى  تواند بالاتر از ملایکه اوج گیرد و فراتر از مقام آن  ها قدم نهد.

البتّه ما به همان سنگینى و به همان حالت خاکى باقى مانده  ایم.⁽اشاره به آیه ى ۱۷۶ سوره ى اعراف که مى فرماید:«وَلَـکِنَّهُوآ أَخْلَدَ إِلَى الاَْرْضِ وَاتَّبَعَ هَوَلـهُ» ⁾ خدا نکند حرام در نزد انسان زینت داده شود. این یک بیمارى قلبى است که انسان بدان مبتلا مى  شود، و با وجود راه  هاى حلال که نیازش را بر آورده مى  کند، خود را به حرام گرفتار مى  نماید! انسان مى  تواند به اختیار خویش همنشین سلمان، و یا ابوجهل گردد.

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد