چه انحرافی در امت اسلامی رخ داد که در سال ۶۱ هجری  مسلمان ها حاضر شدند با کمال آگاهی و بصیرت و بدون هیچ گونه جهالت نسبت به شخصیت سیدالشهداء(ع) ایشان را به شهادت برسانند. چه تحول و انحرافی در جامعه مسلمان‌ها ایجاد شد که تنها پس از گذشت نیم قرن از رحلت وجود مقدس رسول الله(ص) کسانی که خود را امت حضرت و مسلم به دین او می‌دانستند نوه ایشان را که روی دوش او دیده بودند، کسی را که در آغوش حضرت دیده بودند، کسی را که فضائل و مناقب بلندش را بارها از زبان مقدس نبی اکرم(ص) شنیده بودند و یا برایشان نقل شده بود، به فجیع ترین شکل به قتل برسانند و بعد اهل بیت ایشان را به عنوان خارجی به اسارت ببرند؟ آنها به حدی ظلم کردند که امام سجاد(ع) هنگام بازگشت از کربلا در ورودی شهر مدینه فرمودند: اگر جد ما سفارش می‌کرد ما را آزار دهند بیش از این متصور نبود. مخالفت و عناد با نبی اکرم(ص)  حتی از جانب دشمنان حضرت نیز بیش از این ممکن نبود! مسلمان ها به خوبی می‌دانستند که سیدالشهداء(ع) از مصادیق آیات تطهیر و مباهله است و کسی است که پیامبر (ص) درباره ایشان فرمودند: «الْحَسَنُ وَالْحُسَینُ سَیدَا شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّهِ».”