آقایى از اهالى مشکین و اردبیل در زمان رضاپهلوى در نجف بود که در مدرسه بادکوبه اى ها، اسفار و رسایل تدریس مى کرد، و در همان زمانها به ایران آمد. بعد از مدّتى احوالشان را پرسیدم، گفتند: در یکى از روستاهاى اطراف مشکین اردبیل ساکن شده است. خدا مى داند عالمى که آن قدر زحمت کشیده بود، با چه وضعیّت سختى در آن روستا به سر مى برده است! چه علمایى گمنام شدند و مردم از آنها استفاده نکردند، آن هم در زمانى که علما کم بودند. امروز یک عالم، جاىِ صد عالمِ صد سال قبل است.منظور حضرت استاد ـ مدّظلّه ـ این است که: تعداد علماى امروز نسبت به صد سال پیش ۱۰۰۱ است و به جاى هر صد عالم، یک عالم جاى گزین دارد.
فوج فوج از خوبان مى آمدند و به کشاورزى مشغول مى شدند، و عدّه اى به ادارات مى رفتند. خیلى هم به تهران مى آمدند و در آن جا به گفتن مسایل شرعى مى پرداختند و منبر مختصر و مجالس سیّار روضه خوانى داشتند. البته تهرانى ها در آن زمان خوب امتحان دادند؛ چون چشم سیر بودند و به اوضاع دنیا مغرور نمى شدند و روحانیون را نگاه مى داشتند و از وجود آنها استفاده مى کردند.
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد۱ / محمد حسین رخشاد
پاسخ دهید