صفار قمی با سند خودش از امام صادق (ع) نقل می‌کند:
چون رسول خدا (ص) درگذشت، جبرئیل همراه فرشتگان و روح که در شب قدر فرود می‌آیند، فرود آمد. علی (ع) چشم خود را گشود و آنان را در منتهای آسمان‌ها تا زمین دید که همراه وی، پیامبر را غسل می‌دهند و همراه او بر آن حضرت نماز می‌خوانند و برایش قبر می‌کنند. به خدا که جز فرشتگان برای پیامبر خدا قبر نکندند تا آن‌که چون در قبر نهاده شد، همراه آن که وارد قبر شد وارد شدند و او را در گور نهادند. پس سخن گفت و گوش علی (ع) به سخنان آنان گشوده شد. شنید که آنان را به حضرت سفارش می‌کرد. پس گریست، و شنید که می‌گویند: دیگر زحمتی به او نمی‌رسانند. پس از تو اکنون دیگر او همنشین ماست، جز آن‌که پس از حالا دیگر ما را به چشم خود نمی‌بیند. تا آن‌که امیر المؤمنین (ع) درگذشت. حسن و حسین (ع) همان صحنه را مشاهده کردند؛ پیامبر را دیدند که فرشتگان را یاری می‌کند، آن‌گونه که نسبت به پیامبر رفتار کردند تا آن‌که امام مجتبی (ع) درگذشت. حسین (ع) همان صحنه‌ها را دید؛ پیامبر و علی را دید که فرشتگان را یاری می‌کنند تا آن‌که حسین (ع) شهید شد. امام سجّاد مثل آن صحنه‌ها را دید؛ پیامبر، علی و حسن را دید که فرشتگان را کمک می‌کنند. چون امام سجّاد درگذشت؛ امام محمّد باقر (ع) آن صحنه‌ها را دید؛ پیامبر، علی، امام حسن و امام حسین را دید که یاری فرشتگان می‌کنند. امام باقر که وفات یافت، امام صادق این صحنه‌ها را دید؛ پیامبر، علی، امام حسن و امام حسین و امام سجّاد را دید که فرشتگان را یاری می‌کنند تا آن‌که امام صادق وفات یافت، موسی بن جعفر (ع) این صحنه‌ها را دید. همین‌گونه تا آخرین ما جریان می‌یابد.
قال الصّفّار القمیّ:
حدّثنا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ وَ أَحْمَدُ بْنُ إِسْحَاقَ، عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ یَحْیَى، عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا، عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: لَمَّا قُبِضَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) هَبَطَ جَبْرَئِیلُ وَ مَعَهُ الْمَلَائِکَهُ وَ الرُّوحُ الَّذِینَکَانُوا یَهْبِطُونَ فِی لَیْلَهِ الْقَدْرِ قَالَ: فَفُتِحَ لِأَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ (ع) بَصَرُهُ فَرَآهُمْ فِی مُنْتَهَى السَّمَاوَاتِ إِلَى الْأَرْضِ یُغَسِّلُونَ النَّبِیَّ (ص) مَعَهُ وَ یُصَلُّونَ مَعَهُ عَلَیْهِ وَ یَحْفِرُونَ لَهُ وَ اللَّهِ مَا حَفَرَ لَهُ غَیْرُهُمْ حَتَّى إِذَا وُضِعَ فِی قَبْرِهِ نَزَلُوا مَعَ مَنْ نَزَلَ فَوَضَعُوهُ فَتَکَلَّمَ وَ فُتِحَ لِأَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ (ع) سَمْعُهُ فَسَمِعَهُ یُوصِیهِمْ بِهِ فَبَکَى وَ سَمِعَهُمْ یَقُولُونَ: لَا نَأْلُوهُ جُهْداً وَ إِنَّمَا هُوَ صَاحِبُنَا بَعْدَکَ إِلَّا أَنَّهُ لَیْسَ یُعَایِنُنَا بِبَصَرِهِ بَعْدَ مَرَّتِنَا هَذِهِ حَتَّى إِذَا مَاتَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ (ع) رَأَى الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ (ع) مِثْلَ ذَلِکَ الَّذِی رَأَى وَ رَأَیَا النَّبِیَّ (ص) أَیْضاً یُعِینُ الْمَلَائِکَهَ مِثْلَ الَّذِی صَنَعُوا بِالنَّبِیِّ حَتَّى إِذَا مَاتَ الْحَسَنُ رَأَى مِنْهُ الْحُسَیْنُ مِثْلَ ذَلِکَ وَ رَأَى النَّبِیَّ (ص) وَ عَلِیّاً (ع) یُعِینَانِ الْمَلَائِکَهَ حَتَّى إِذَا مَاتَ الْحُسَیْنُ رَأَى عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ مِنْهُ مِثْلَ ذَلِکَ وَ رَأَى النَّبِیَّ (ص) وَ عَلِیّاً وَ الْحَسَنَ (ع) یُعِینُونَ الْمَلَائِکَهَ حَتَّى إِذَا مَاتَ عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ (ع) رَأَى مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیٍّ (ع) مِثْلَ ذَلِکَ وَ رَأَى النَّبِیَّ (ص) وَ عَلِیّاً (ع) وَ الْحَسَنَ وَ الْحُسَیْنَ (ع) یُعِینُونَ الْمَلَائِکَهَ حَتَّى إِذَا مَاتَ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیٍّ رَأَى جَعْفَرٌ مِثْلَ ذَلِکَ وَ رَأَى النَّبِیَّ (ص) وَ عَلِیّاً (ع) وَ الْحَسَنَ وَ الْحُسَیْنَ وَ عَلِیَّ بْنَ الْحُسَیْنِ (ع) یُعِینُونَ الْمَلَائِکَهَ حَتَّى إِذَا مَاتَ جَعْفَرٌ رَأَى مُوسَى مِنْهُ مِثْلَ ذَلِکَ هَکَذَا یَجْرِی إِلَى آخِرِنَا.[۱]
[۱]– بصائر الدّرجات: ۲۲۵، البحار ۲۲: ۵۱۳ و ۲۷: ۲۸۹٫
پاسخ دهید