شیخ صدوق گوید:
اسب امام حسین (ع) کاکل و پیشانی خود را به خون آن حضرت آغشته کرد، پا بر زمین می‌کوبید و شیهه می‌کشید. دختران پیامبر با صدای شیهه‌ی او بیرون آمدند، اسب بی‌سوار را دیدند، فهمیدند که حسین (ع) کشته شده است. امّ کلثوم دختر امام حسین (ع) دست بر سر نهاده فریاد می‌زد: وا محمّداه! این حسین است که عریان و بی‌لباس بر صحرا افتاده است.
روی الصّدوق:
وَ أَقْبَلَ فَرَسُ الْحُسَیْنِ (ع) حَتَّى لَطَخَ عُرْفَهُ وَ نَاصِیَتَهُ بِدَمِ الْحُسَیْنِ (ع) وَ جَعَلَ یَرْکُضُ وَ یَصْهَلُ فَسَمِعَتْ بَنَاتُ النَّبِیِّ (ص) صَهِیلَهُ فَخَرَجْنَ فَإِذَا الْفَرَسُ بِلَا رَاکِبٍ فَعَرَفْنَ أَنَّ حُسَیْناً (ع) قَدْ قُتِلَ وَ خَرَجَتْ أُمُّ کُلْثُومٍ بِنْتُ الْحُسَیْنِ (ع) وَاضِعَهً یَدَهَا عَلَى رَأْسِهَا تَنْدُبُ وَ تَقُولُ: وَا مُحَمَّدَاهْ هَذَا الْحُسَیْنُ بِالْعَرَاءِ قَدْ سُلِبَ الْعِمَامَهَ وَ الرِّدَاءَ.[۱]
[۱]– الامالی: ۱۳۸، الفتوح لابن اعثم ۵: ۱۳۷، مقتل الخوارزمی ۲: ۳۷، و فیها: و اقبل بعد ذلک فرس الحسین (ع)و کان قبل ذلک غار من بین ایدیهم ان لا یؤخذ فوضع راسه فی دم الحسین (ع)…، روضه الواعظین: ۱۸۹، تظلّم الزّهراء (س): ۲۶۰، البحار ۴۵: ۶۰٫
پاسخ دهید