امام: اگر در مدت ده روز، به اندازه دوساعت، از محل اقامت به اطراف بروید و بازگردید، نماز تمام است و در غیر این صورت شکسته است.[۱]

آیت‌الله بهجت: اگر قسمت عمده روز را در محل اقامت باشید، نمازتان تمام است.[۲]

آیت‌الله وحید: اگر مدت رفت و بازگشت، به اندازه یک یا دو ساعت باشد، نماز تمام است و اگر تمام شب یا تمام روز باشد، قصد اقامه محقق نمی شود و نماز مقصر است و اگر بیش از یکی دو ساعت و کمتر از تمام شب یا روز باشد، بنابراحتیاط واجب باید جمع بین نماز شکسته و تمام کنید و گرفتن روزه و قضای آن جمع کند.[۳]

آیت‌الله خامنه‌ای: اگر در مدت ده روز، به اندازه یک تا دو ساعت در روز – یا چند روز که مجموع آن به مقدار یک سوم روز یا یک سوم شب باشد – از محل اقامت به اطراف بروید، نماز تمام است و در غیر این صورت شکسته است.[۴]

آیت‌الله سیستانی: در صورتی که از اول قصد خروج به کمتر از مسافت شرعی را دارد تا نصف روز جایز است برود و تکرار آن به حدی باشد که عرفاً نگویند در دو جا یا بیشتر اقامه دارد، اشکال ندارد و نماز تمام است.[۵]

آیت‌الله صافی: اگر از محل اقامت خارج شوید، نمازتان شکسته است.[۶]

آیت‌الله فاضل: چنانچه شب و زمان استراحت به محل اقامه برگردد، قصد اقامه او محقق و نماز تمام است.[۷]

آیت‌الله نوری: در صورتی که از اول قصد خروج به اطراف آنجا مانند مزارع و باغ‌ها را که تابع آن محل است، داشته باشد، هر چند بیرون از حد ترخص باشد، باید نماز را تمام بخواند و اگر از توابع آنجا نباشد،‌ نماز قصر است مگر اینکه در تمام ده روز یکی دو ساعت بخواهد به آنجا برود.

آیت‌الله مکارم: در صورتی که از اول قصد خروج به کمتر از مسافت را دارد چنانچه هر روز، یکی دو ساعت برود، مضر به قصد اقامه نیست و نماز تمام است.[۸]

پی نوشت ها

[۱] – توضیح المسائل مراجع، م ۱۳۳۸٫

[۲] – توضیح المسائل مراجع، م ۱۳۳۸٫

[۳] – تبریزى، توضیح المسائل مراجع، م ۱۳۳۸ و وحید، توضیح المسائل، م ۱۳۴۶٫

[۴] – خامنه‌اى، اجوبه الاستفتائات، س ۶۵۹٫

[۵] – توضیح المسائل مراجع، م ۱۳۳۸٫

[۶] – توضیح المسائل مراجع، م ۱۳۳۸٫

[۷] – توضیح المسائل مراجع، م ۱۳۳۸٫

[۸] – توضیح المسائل مراجع، م ۱۳۳۸٫