اخلاص در گفتار به سادگی حاصل نمی گردد. دست یابی به اخلاص در عمل، نیازمند مراقبه ای دائمی است تا آنجا که خود انسان نیز خالص شده و شاکله‌اش اصلاح شود. درجات اخلاص تابع درجات اخلاص شاکله است. اگر شاکله انسانی به شاکله محبین تبدیل شود با سخنی که از روی محبت خدای متعال می گوید در عالم اثرگذار خواهد شد. خدای متعال خطاب به نبی اکرم (صلی الله علیه و آله) می‌فرماید: «وَ إِنَّکَ لَعَلى‏ خُلُقٍ عَظیمٍ»؛  تو بر خلقی عظیم مشرفی؛ خلق عظیم نبی اکرم (صلی الله علیه و آله) مردم را به سوی خدای متعال دعوت می‌کند؛ «إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَدَّبَ نَبِیَّهُ عَلَى مَحَبَّتِهِ»؛  خدای متعال نبی اکرم (صلی الله علیه و آله) را با محبت خود تأدیب کرد. اگر شاکله کسی شاکله محبت خدای متعال باشد تعلیم او نیز از محبت ناشی می گردد.