آنچه خون سیدالشهداء علیه السلام را به انقلاب علمی امام باقر و امام صادق علیهماالسلام پیوند می دهد، تصرفات عظیمی است که امام سجاد علیه السلام با «احیای توحید و معنویت» از یک سو، و «احیای توجه به اهل بیت علیه السلام از طریق توجه به عاشورا» از سوی دیگر، قیام اباعبدالله علیه السلام را به بار نشاندند و حقیقت رسالت نبی اکرم صلی الله علیه وآله را دیگر بار احیاء نمودند.

خلاصه کردن طریق مبارزه امام سجاد علیه السلام به دعا، در شأن تحلیل فعل معصوم و توصیف مقامات امام نیست. این تحلیل، بیش تر از آن که توصیف امام باشد، تحقیر امام است. صحیفه سجادیه، تجلّی احیاء توحید در جامعه مسلمان هاست. فعل اصلی ایشان در ایام امامت شان، احیاء دیگرباره معنویت حقیقی فراموش شده ای است که در خلاء این معنویت، مرجعیت اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام به فراموشی سپرده شده، و فرزند رسول خدا در این فراموشی به مسلخ رفته بود.