زنان و مردان تفاوت هاى جنسى و شناختى زیادى با یکدیگر دارند که اگر به این تفاوت ها توجه لازم مبذول نشود، مشکلاتى در روابط جنسى همسران ایجاد مى گردد؛ بنابراین در ادامه به مطالبى اشاره مى گردد که در آمادگى روانى آنان جهت برقرارى رابطه جنسى سالم و مطلوب مفید است.

۱ – ایجاد رابطه سالم

به طور کلى انسان ها در صورتى مى توانند با هم ارتباط صمیمى و عمیق داشته باشند که مسالمت امیز و با رعایت حساسیت هاى یکدیگر و توأم با احترام متقابل باشد؛ در غیر این صورت یا رابطه به تدریج قطع مى شود و یا منجر به بروز رفتارهاى ناهنجار مى گردد. اگر چنانچه رابطه زن و شوهر بر پایه کنش ها و واکنش هاى مناسب استوار گردد، صمیمیت، درستى و علاقه مندى، هر روز بیشتر و پایدارتر مى گردد. هرچه قدر همسران بتوانند با کمال ادب و احترام و با ادبیات گفتارى دل نشین و زیبا، با همدیگر رفتار کنند، رابطه زناشویى آنان، جذاب تر و لذت بخش تر خواهد بود.

اگر چنانچه براى همسرى این احساس پیش بیاید که همسرش او را فقط براى لذت هاى جنسى و شهوانى مى خواهد و نه به عنوان انسانى ارزشمند و داراى کرامت، آرام آرام از نظر عاطفى، از مرد دور شده و روابط آنان به سردى مى گراید و اگر چنانچه رابطه جنسى نیز داشته باشند، واقعى و لذت بخش نخواهد بود. انسان نمى تواند کسى را دوست داشته باشد که به وى علاقه ندارد و حریمش را حفظ نمى کند، انسان ها دوست دارند محبت را و مهرورزى را نثار کسى کنند که اگر توان جبران نیز ندارند لااقل ارزش آن را بداند و زبانى سپاسگزار داشته باشد. زن و مرد هر دو مشتاقند و دوست دارند که طرف مقابلشان ارزش و جایگاه آنان را درک کند و به زبان آورد.

براى زن بسیار رنج اور خواهد بود که تصور کند وجود او نزد شوهر ارزشى ندارد و وى را فقط براى انجام امور خانه، بچه دارى و آمیزش مى خواهد.

با این اوصاف چگونه مى توان انتظار داشت تا این زن، شب هنگام با آغوش باز مشتاق همبسترى باشد؟ او حتى حاضر نیست چنین مردى را ببیند تا چه رسد به اینکه خود را در آغوشش قرار دهد.

پیامبر گرامى اسلام صلى الله علیه و آله در این باره مى فرماید: «أیضرب احدکم المرأه ثمّ یظلّ معانقها»؛[۱] «آیا سزاوار است شما زنان را در روز کتک مى زنید و آنگاه در شب به آغوش مى کشید؟!»

حضرت على علیه السلام نیز فرمودند: «با همسرت در هر حال مدارا کن و با او نیکو سخن بگو تا زندگیت گوارا و راحت گردد».[۲] از این روایات به روشنى استفاده مى شود که هر چقدر با همسر مهربانى و رعایت ادب و احترام بشود، زندگى و روابط خانوادگى گواراتر و زیباتر خواهد شد. تأکید اسلام به بزرگداشت زن، هم براى رعایت حقوق اوست و هم براى اینکه مرد در نزد زن جایگاهى بلند یابد، زیرا هرگاه مرد به زن احترام ننهد و پیش از آنکه بر اثر این بى احترامى، زن کوچک شود، مرد است که در نظر زن بى شخصیت و بى ارزش مى گردد.

اشتباه شمارى از مردان این است که فکر مى کنند طبیعت تقاضاى هم آغوشى در زن و مرد یکسان است. مرد ممکن است همسرش را از ده ها جهت نپسندد و اما همین که او را در کامدهى موفق ببیند وى را براى همبسترى و ارضاى تمایلاتش بپسندد و به آمیزش با او رغبت تمام داشته باشد. اما در مورد زن چنین نیست. زن دوست دارد مردى او را در آغوش گیرد که از دیگر صفات انسانى و همسردارى نیز بهره مند باشد؛ تمایل به مردى دارد که دوستش داشته باشد و به شخصیتش احترام نهد و به خواسته هاى معقولش حتى اگر در برآورده ساختن آنها ناتوان باشد توجه کند. از این رو تمایل ندارد به مردى کام دهد که محبوب او نیست. لذا اگر زنان احساس کنند که به آنان بى حرمتى مى شود با سرمزاجى و بى علاقه گى به آمیزش جنسى تلافى مى کنند. لذا پیشنهاد ما این است که مردان سعى کنند با تحریک حسّ احترام جویى و محبت، همسر خود را با خویش همراه سازند. زنان پیش از آنکه با فشار و لجبازى سر به راه شوند، با احترام، محبت و احساس ارزشمندى، مطیع مى گردند.

امام صادق علیه السلام در این باره مى فرمایند: «هرچه قدر به زنان محبت داشته باشید، ایمانتان افزایش پیدا مى کند».[۳]

زنان نیز نباید از این مطلب غافل شوند که آنها نیز در مسایل جنسى باید خواهان باشند و نه فقط خواستنى و مى باید خود را بر شوهر عرضه کنند و زمینه هاى تحریک شوهر را فراهم سازند و اظهار تمایل داشته باشند. پیامبر گرامى اسلام مى فرمایند: «زن باید براى شوهرش با نیکوترین عطرى که دارد خود را معطر سازد و زیباترین جامه اش را بپوشد و به جالب ترین صورت، خود را آرایش نماید و صبح و شام خویشتن را به شوهر عرضه کند».[۴]

برخى زنان تصور مى کنند که بى نیازى از شوهر و اظهار تمایل نکردن، ارزش و کمال است!! در حالى که این گونه نیست و زن مى باید با اظهار علاقه و میل و با ایجاد بسترهاى لازم براى آمیزش از شوهر استقبال کند علاوه بر اینکه اگر زن به شوهر اظهار تمایل و محبت نداشته باشد و در مسایل جنسى زمینه هاى لازم را فراهم نسازد، شوهر آرام آرام به سردمزاجى و یا انحرافات اخلاقى روى مى اورد و در هر دو صورت زن متضرر مى شود.

۲ – کنار گذاشتن کم رویى و حیا

کمرویى و حیا در مسایل جنسى از عواملى است که روابط جنسى را مختل مى کند و روابط جنسى مرد و زن را دچار مشکل مى سازد. پررویى و بى حیایى گرچه در نگاه اخلاقى و ارزشى صفتى ناپسند است ولى در روابط زناشویى ناپسند نیست. زن و شوهر به ویژه زن در تعاملات جنسى مى باید حیا را کنار بگذارد. اگر چنانچه دختر یا پسرى با این فکر و عقیده پرورش یابد که ارتباط جنسى، عملى حیوانى و باعث پستى منزلت انسان مى شود، این خیال باطل در ذهن او نقش بسته و به مسایل جنسى نگاهى منفى خواهند داشت.

در آموزه هاى دینى نه تنها حیا در روابط جنسى پسندیده نیست بلکه کنار گذاشتن حیا، مورد تأکید است. پیامبر گرامى اسلام صلى الله علیه و آله فرمودند: «انّ خیر نسائکم الولود الودود العفیفه العزیزه فى اهلها الذّلیله مع بعلها المتبرجه مع زوجها الحصان على عیره التى تسمع قوله و تطیع أمراه و اذا خلا بها بذلت له ما یرید منها»؛[۵] «بهترین زنان کسانى هستند که بچّه بیاورد، دوست داشتنى و ملیح باشد، در خانواده اش عزیز و محترم باشد، با شوهرش مطیع و فرمانبردار باشد، زیبایى و زینت خود را به شوهر عرضه کند، از غریبه ها پوشیده باشد، حرف شوهر را بشنود و اطاعت کند، وقتى با شوهرش خلوت کرد هرچه از او خواست بدهد در اختیارش گزارد».

همچنین امام صادق علیه السلام نیز در این باره مى فرمایند: «بهترین زنان شما زنى است که وقتى با شوهر خلوت کند، همچنان که از لباس برهنه مى شود از حیا نیز برهنه گردد و چون از خلوت با شوهر بدر آید و لباس برتن کند، جامه پولادین حیا را نیز بپوشد».[۶]در این دو روایت شریف به یک نکته روان شناختى اشاره دارد و آن اینکه زن مى باید شرایط و موقعیت ها را تفکیک دهد و متوجه باشد که هر رفتارى در چه شرایطى پسندیده و مطلوب است. به هر اندازه رعایت متانت و حیا در برابر دیگران پسندیده است، اما باید بداند که در موقع آمیزش جاى حیا و پوشیدگى نیست.

۳ – توجه به تفاوت ها و حساسیت هاى یکدیگر

از جمله عوامل مشکل افرین در زندگى زناشویى ناآشنایى هر یک از دو طرف با روحیات و حساسیت هاى طرف مقابل است. هرگز نمى توان انتظار داشت که بانویى بدون شناخت روحیه همسر و ویژگى هاى او، تقاضاى وى را آن طورى که مطلوب است، برآورده سازد. لذا در قدم اول مى باید همسران جوان، روحیات یکدیگر و نقاط قوت و ضعف همدیگر را شناخته و در تعاملات جنسى و رفتارى، به آن ویژگى ها ارج نهند.

برخى از این تفاوت هاى جنسى و عاطفى که در جنس زن و مرد وجود دارد، عبارتند از:

۱ – تفاوت در نوع آمیزش

مردان برخلاف زنان تمایل جدّى به آمیزش فیزیکى دارند و بیشتر مقاربت گرا هستند. مردان آمیزش جنسى را در دخول خلاصه کرده و تمایل زیادى به آن دارند. در حالى که زنان به نزدیکى هاى احساسى و عاطفى و معاشقه، بیش از دخول اهمیت مى دهند و دوست دارند از طریق پیشنوازى و هم آغوشى خود را ارضا کنند. زنان مسایل عاطفى و احساسى را بر مسایل جنسى مقدم مى دارند. و دوست دارند ارتباط جنسى با نوازش و اظهار علاقه شروع گردد و در آخر به آمیزش جنسى ختم شود.[۷]

۲ – تفاوت در عوامل تحریکى

به دلیل تفاوت هاى آشکار در قواى بینایى و شنوایى زنان با مردان، زنان بیشتر از طریق شنیده تحریک مى شوند و مردان بیشتر از طریق دیدن. بررسى ها و تحقیقات تجربى نیز نشان مى دهد که مردان بیشتر از زنان تحت تأثیر زیبایى و آراستگى هستند.[۸]

۳ – تفاوت در سبک هاى اظهار علاقه

مرد همبسترى مى کند تا دوست داشته باشد اما زن نیاز به دوست داشتن دارد تا بتواند با مردان همبستر شود. مردان براى معذرت خواهى و اظهار علاقه به زنان، تمایل دارند تا روابط جنسى برقرار کنند و از این طریق به طور غیرمستقیم در صدد اظهار علاقه مندى و اظهار پشیمانى از رفتار ناشایسته خود هستند. در حالى که این روش براى زنان چندش آور و نامطلوب است. زیرا خانم ها تا زمانى که احساس مثبت و خوشایندى از نظر روحى به شوهر نداشته باشند قادر به پاسخگویى نیازهاى جنسى نیستند. زنان نیاز دارند براى معذرت خواهى و اظهار علاقه، از هم آغوشى و صحبت کردن بهره گیرى شود. لمس کردن و نوازش کردن یکى از نیازهاى اساسى زنان است، حلقه کردن دستان به دور شانه و کمر همسر و فشردن او، براى اظهار صمیمیت و علاقه لازم است.[۹]

۴ – تفاوت در مواضع تحریک

همانطور که مى دانید زنان با مردان از لحاظ برخى اندام ها و ویژگى هاى جنسى و فیزیولوژیکى، تفاوت هایى دارند. نقاط اروتیکى و تحریک زاى جنسى در زنان در بخش هاى وسیعى از بدنشان پراکنده شده است. آگاهى از مواضع تحریک زاى زن و مرد، در پایدارى و جذابیت روابط جنسى بسیار موثر است. تحریک فیزیکى و لمس قسمت تحتانى و تناسلى زن، تأثیر بسزایى در تحریک جنسى او دارد. مردان باید سعى کنند با رعایت ظرافت اقدام به نوازش و تحریک کنند. از تحریکات خشن و زمخت پرهیز گردد.[۱۰] نوازش و مالش دست ها و پاهاى زن (دست ها حتماً با دست و پاها را با دست ها و یا با پا نیز مى توان نوازش کرد)، نوازش پشت زن و همچنین زیر پاى زن نیز در تحریک او تأثیر دارد.[۱۱]

تحریک مرد از طرف زن کمتر احتیاج به آگاهى دارد؛ زیرا مردان با فکر کردن و یا در نظر آوردن نقاط شهوت انگیز و یا عوامل روانى تحریک مى شود. البته تحریک و لمس مواضعى حساس مرد، ستون فقرات و بوسیدن او، در تحریک جنسى، تأثیر زیادى دارد. نکته اى که حایز اهمیت است این است که زنان سعى کنند در موقع آمیزش مرد، با ایجاد صدا و اظهار لذت بردن و ناله هاى عاشقانه و با فشار دادن عضلات، به پایدارى و نشاط جنسى مرد، کمک کنند.

۵ – معاشرت نیکو با همسر

یکى از عوامل تأثیرگذار بر روابط همسران و جذابیت آن، معاشرت نیکو و تناسب در تعامل با زنان است. توجه به حالات روانى یکدیگر و آمادگى هاى عاطفى جنسى، نقش بسیارى در روابط جنسى دارد. اگر چنانچه زنى، آمادگى ارتباط نداشته باشد و به این عمل مجبور شود، قطعاً آزرده خاطر شده و استقبال لازم و کافى را از شوهر نخواهد داشت. راستى وقتى قرآن کریم مى فرماید:

«وَعَاشِرُوهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ»؛[۱۲] «با زنانتان به شیوه اى شایسته رفتار کنید».

قطعاً معاشرت نیکو تمام حوزه ها و ابعاد ارتباطى را شامل مى شود. همان طور که مردان در شدت بى میلى نمى توانند غذا بخورند، زنان نیز اگر تمایل قلبى و شرایط روحى را نداشته باشند، قطعاً سرمایه گذارى کافى را براى شوهر نخواهند داشت. لذا به همسران توصیه مى کنیم به شرایط روانى همسر و آمادگى او براى آمیزش توجه نمایند و سعى کنند با درک موقعیت روان شناختى زن، از او طلب آمیزش داشته باشند.

به عنوان مثال گاهى مرد در شرایط ویژه اى مثل میهمانى، حضور بچّه ها، ایام عادت ماهیانه زن و… تقاضاى ارتباط دارد و غافل از این است که در این مواقع، زن آمادگى روحى و روانى ندارد نمى تواند استقبال خوبى از شوهر داشته باشد.

منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف:علی احمد پناهی/پرسش وپاسخ دانشجویی

[۱] – الحرالعاملى، وسایل الشیعه، ج۲۰، ص۱۶۷٫

[۲] – «فدارها على کل حال و أحسن الصحبه لما لیصفوا عیشک»؛ همان، ص۱۶۹٫

[۳] – «العبد کلّما ازداد النساء حبّاً ازداد فى الایمان فضلاً»؛ همان، ص۲۴٫

[۴] – «علیها ان تطیب باطیب طیبها و تلبس احسن ثیابها و تزین باحسن زینتها و تعرض نفسها علیه غدوه و عشیه»؛ کلینى، فروع کافى، ج۵، ص۵۰۸٫

[۵] – همان.

[۶] – الحر العاملى، وسایل الشیعه، ج۲۰، ص۲۹٫

[۷] – جین ریدلى، تفاوت هاى جنسى زن و مرد، ص۲۴۲۵٫

[۸] – مسعود آذربایجانى و همکاران، روان شناسى اجتماعى، ص۲۵۰٫

[۹] – محسن ماجراجو، نیازها و روابط جنسى و زناشویى، ص۱۵۴ـ۱۵۳٫

[۱۰] – محسن ملااحمدى، ازدواج و تربیت انسان قبل از تولد، ص۹۶ـ۹۴٫

[۱۱] – همان.

[۱۲] – نساء ۴، آیه ۱۹٫