وجود مقدس امام صادق علیه السلاه و السلام مسئله‌ی مهدویّت را برجسته کردند، وقتی نامِ مبارک امام زمان ارواحنا فداه پیش می‌آمد، حالِ حضرت منقلب می‌شد، و اظهارِ علاقه‌ای که به حضرتِ مهدی ارواحنا فداه می کردند واقعاً مُحَیِّرُالعقول است. جمعی از شاگردانِ فقهیِ امام صادق علیه السلام می‌گویند که بر امام صادق علیه السلام وارد شدیم، دیدیم ایشان روی فرش نیستند، روی خاک نشسته‌اند و در حالِ گریه و مناجات کردن هستند، می‌فرمودند: سیدی! غَیبتُکَ نَفَت رُقادی… آقایِ من!… با همین تعبیر… آقایِ من! غیبتِ تو مرا بی‌خواب کرده است، آرامش را از من گرفته است…

ما همگی تعجّب کردیم، چون امام گریه می‌کردند، ما هم گریه‌ی‌مان گرفت و با حضرت هم‌ناله شدیم، وقتی که حضرت از این حال فارغ شدند، پرسیدیم: او چه کسی است که شما به او می‌گویید «آقایِ من! غیبتِ تو مرا بی‌خواب و بی‌قرار کرده است»؟ فرمودند: داشتم صحیفه‌ی جدّم امیرالمؤمنین علیه السلام را می‌دیدم، دورانِ غیبتِ فرزندم حضرتِ مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف را می‌دیدم، که در آن زمان عَلَم‌هایِ متعدّدی داعیه‌دارِ دین هستند، و همه‌ی این مدّعیان کاذب هستند، و دستِ شیعیانِ ما هم به دامنِ حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف نمی‌رسد، طولِ غیبتِ امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف را دیدم، دلم برای شیعیان سوخت و یادِ حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف کردم، اینطور تعبیرات…

امام صادق علیه السلام می‌فرمایند: اگر من زمانِ حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف را درک می‌کردم، «لَوْ أَدْرَکْتُهُ لَخَدَمْتُهُ»[۱] خودم خادمِ او بودم، این برای کسانی که در دوره‌ی غیبتِ امام زمان ارواحنا فداه زندگی می‌کنند تزریقِ عشق است، که به خود بیایند، کمر ببندند، دنبالِ حضرت بگردند، و زیرِ پرچمِ نایبِ او فضا را آماده کنند تا ان شاء الله حضرت تشریف بیاورند. برخی از دعاها و مناجات‌ها در موردِ حضرتِ حجّت ارواحنا فداه از وجودِ مبارکِ امام صادق علیه السلام است. از جمله دعای عهد که نباید این‌ها را از یاد ببریم.

[۱] بحارالأنوار، جلد ۵۱، صفحه ۱۴۸، حدیث ۲۳