گرچه از دیدگاه ادبی – چه در زبان عربی و چه در دیگر زبان ها – استفاده از تعابیر مختلف جهت نشان دادن یک مفهوم واحد هیچ مانعی ندارد، اما با این وجود، می توان دلایلی نیز جهت استفاده پیامبر اکرم(ص) از تعبیر «خاصف النعل» و یا «کفشدوز» برای مولای متقیان برشمرد، از جمله:

۱ – این تعبیر به نوعی حاکی از اوج تواضع امیرالمؤمنین(ع) است که با وجود جایگاه ویژه‌ و ممتازی که در میان مسلمانان داشته و نیز با وجود ارتباط بسیار نزدیک ایشان با رهبری جامعه(پیامبر اسلام)، از انجام کارهایی که بسیاری از خواص، آن را در شأن و منزلت خویش نمی ‌دانستند، دریغ نمی ‌کند و پیامبر(ص) با استفاده از این تعبیر، به صورت غیر مستقیم به جامعۀ اسلامی این رهنمود را می ‌دهد که رهبران بعدی این جامعه باید از ویژگی تواضع برخوردار باشند.

۲ – در بسیاری از موارد، استفاده از تعبیری جدید غیر از نام معروف و شناخته شده، بیشتر در یادها باقی می‌ ماند. شاید پیامبر(ص) خواسته باشد با استفاده از تعابیر مختلف برای معرفی امام علی(ع)، نام او را بیشتر در افکار مردم ریشه دار کند. استفاده پیامبر(ص) از تعابیر دیگری چون «ابو تراب» برای امیرالمؤمنین(ع)[۱]نیز می تواند شاهدی بر این مدعا باشد.

 

منبع: اسلام کوئست

[۱] شیخ صدوق، علل الشرایع، ج ۱، ص ۱۵۵، باب ۱۲۵، ح ۱، مکتبه الداوری، قم، بی تا.