… در امروز –یعنی هستی دنیائی- از آن روز که منزل فریب است، گاهی غیر از خدای متعال از بندگانش، مالک پنداشته می‌شوند، امّا روز ...

«مالِکِ یَوْمِ الدِّینِ»… مالکیّت خدای تعالی، نه چون مالکیّت زمین‌داران بر زمین‌هایشان است؛ و نه چون مالکیّت پادشاهان بر ممالکشان؛ و نه چون مالکیّت نفس‌ها ...

«ربّ العالمین» یعنی رساننده‌ی همه چیز از عقل اوّل تا جمادات –با همه‌ی اجزاء و جزئیّات و افرادش، و از همه جهت –به کمالی که ...

آنچه درباره‌ی ترجیح تشکّر و سپاسگزاری از مردم منعم و احسان‌کننده آمده، به جهت واسطه و مظهر بودن آن‌ها برای نعمت آن منعم متعال است. ...

«الحمد الله» یعنی جنس سپس –و آن، ستایش زیبائی اختیاری است- اختصاص به خداوند دارد. زیرا هر نیکی و زیبائی‌ای که یافت شود، آن اثری ...

امّا «حیاء» با شناخت جلال و جمال خداوند و جایگاه گذشت و رفتار بزرگوارانه و بسیار نعمت‌ها و راضی نشدن به نعمت کمتر برای بنده‌اش، ...

«تسمیه» [بسم الله گفتن] تنها به زبان آوردن نام خدا و گذراندن معنا بر دل نیست؛ بلکه متّصف شدن دل و جوراح، به پناه‌جوئی و ...

امّا اکتفا کردن [در استعاذه و پناه بردن به خدا] تنها به گفتار زبانی، جز اندک سود ندارد؛ بلکه گاهی بیهوده است و گاهی هم ...

امّا «قرائت». و پیش از آن، «استعاذه» و پناه بردن به خداوند شنوای دانا از شیطان رانده شده، مستحبّ است. و آن، پناه بردن به ...

[نمازگزار در هنگام قیام و حضور نزد خداوند باید] بداند که:راز و نهانش نزد پروردگار آشار است، از پنهانی‌هایش می‌داند چیزهائی را که خود او ...

باید از ایستادن بر دو پا، به ایستادن در جایگاه هراس و امید، پی ببرد؛ و از سر به زیر انداختن، به همراهی و لزوم ...

بدان که هر موجود بزرگ و با عظمتی را که خیال می‌کنی بزرگتر و عظیم‌تر از هر چیزی است، آن هم در کنار کبریای خداوند، ...

وقتی بنده این پادشاهی و سلطنت [عظیم و نامحدود خداوند] را با عقلش تصوّر نمود؛ سپس متوجّه خطر جنایات خود، و منزلت والای مناجات با ...

امّا «هیبت» و آن نیز از معرفت به صفات جلال به وجود می‌آید. هر که فهمید که قادر متعال کیست؛ و آنچه از بازخواست و ...