در بهشت «وَ نَزَعْنا ما فی صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ إِخْواناً»[۱] سینه‌ها پاک است. هیچ کینه و کدورتی و سوء ظنّی در این دل‌ها وجود ندارد. پر از محبّت و خیر خواهی و دلسوزی است. ولی جهنّمی‌ها نه، تخاصم دارند. تمام این‌هایی که بازی‌های سیاسی می‌کنند و همدیگر را حمایت می‌کنند، به یک پست‌هایی می‌رسند یقه‌ی هم را می‌گیرند. این پست‌هایی که اشخاص را جهنّمی می‌کند، رانت خوار می‌کنند، بیت المال خوار می‌کند، آن‌ها را امتیاز طلب می‌کند، آن‌ها را ویژه‌خوار می‌کند، خود آن‌ها و بستگان آن‌ها مشغول کار هستند و جوان‌ها دیگر بیکار می‌مانند، این‌ها راه جهنّم است. آن‌جا یقه‌ی تمام کسانی که کمک کردند تا او این کار را بکند می‌گیرد و می‌گوید تو باعث شدی من رئیس شدم.
«الْأَخِلاَّءُ یَوْمَئِذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ»[۲] این کلام قرآن است. باطن کمک‌های گناه و مسندهای نامشروع سم است، آتش جهنّم است و ظاهر آن دوستی است. این دوستی نیست، دشمنی واقعی است. امّا مؤمنی که یک کسی را وادار کرده است و اهل الله شده است، خدا ترس شده است، مال حرام خود را کنار گذاشته است. از گرفتن رشوه توبه کرده است، از بد اخلاقی برگشته است، از بدبینی برگشته است، آدم حسابی شده است. این‌ها آن‌جا برادر هستند. همان‌طور که این‌جا دل او صاف بود و دست اشخاص را می‌گرفت و به دامن خدا وصل می‌کرد آن‌جا هم همین‌طور هستند. آن‌جا این‌ها به هم اقبال دارند. اصلاً پشتی ندارند تا به هم پشت کنند. وجه الله شدند و گل هم پشت و رو ندارد. «فَأَیْنَما تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ»[۳]، « وَ نَزَعْنا ما فی صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ إِخْواناً عَلى سُرُرٍ مُتَقابِلینَ».[۴]
[۱]– سورهی حجر، آیه ۴۷٫
[۲]– سورهی زخرف، آیه ۶۷٫
[۳]– سورهی بقره، آیه ۱۱۵٫
[۴]– سورهی حجر، آیه ۴۷٫
پاسخ دهید