پس از رحلت حضرت رسول اکرم، یاران و اصحاب آن حضرت به جمع آوری نوشته‌های اقدام کردند. جهت انجام این خواست، امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام، نخستین پیرو رسول خدا – که از همه یاران آگاه تر به مواقع تنزیل و تاویل قرآن بود- پیش از همه به این کار اقدام کرد و آیات قرآن را با ویژگی های خاصی دریک جا و در کنار هم قرار داد و به مردم عرضه کرد؛ لکن به دلایلی مورد استقبال و پذیرش دستگاه رسمی خلافت واقع نشد. آن را به خانه برگرداند و بنابر روایتی فرموده: از این پس هرگز آن را نخواهید دید. آن مصحف پس از امام علیه‌السلام نزد فرزندان و امامان معصوم (صلی الله علیه وآله) باقی ماند. شایان ذکر است قرآن ها یا نسخه هایی از قرآنکه منسوب به امام علی بن ابی طالب است و دربعضی از موزه های و کتابخانه ها موجود است، به عقیده محققان نمی تواند از نظر تاریخی و شواهد و قراین، متعلق به آن حضرت باشد.

ویژگی های مصحف حضرت علی علیه‌السلام

مصحف حضرت، نسبت به دیگر مصاحف ازامتیازات فراوانی برخوردار بود، از جمله؛ ۱٫ ترتیب سوره‌ها به همان ترتیب نزول، تنظیم گشته بود[۱]؛

2. قرائت مصحف حضرت دقیقاً مطابق با قرائت پیامبرصلی‌الله‌علیه‌وآله بوده است. ۳٫ این مصحف مشتمل بر اسباب نزول آیات، مکان، نزول آیات و نیز اشخاصی است که در شأن آنان آیات نازل گشته است.
3. جوانب کلی آیات، به گونه ای که آیه، محدود و مخصوص به زمان یا مکان یا شخص خاصی نگردد، در این مصحف روشن شده بود[۲][۳].

[۱] سیوطی، الاتقان ،ج ۱، ص ۱۸۳، نوع ۱۸

[۲] منبع : مجموعه پرسش های دانشجویی؛نویسنده : گروه مولفان / دفتر هفتم

[۳] منبع : مجموعه پرسش های دانشجویی؛نویسنده : گروه مولفان / دفتر هفتم