عیب جویی نکنید، شما فکر می‌کنید از دیگران عیب پیدا می‌کنید ولی به خود شما برمی‌گردد. در «لا تَلْمِزُوا أَنْفُسَکُمْ» یک وجهی در جلسات گذشته خدمت مبارک شما عرض شد که قرآن کریم یک وحدت جمعی برای مؤمنین ترسیم فرموده است و ما را به منزله‌ی یک پیکر می‌داند. من اگر از برادر دینی خود و همسایه‌ی خود ایراد گرفتم او عضو من است، در واقع از خود ایراد گرفتم. مخدوش کردن اعضای جامعه در واقع خدشه وارد کردن بر وحدت جمعی جامعه است. هیچ عاقلی دوست ندارد که خود را به مردم معیوب و ناقص نشان دهد. یکی از این جهت است.

دوم اساساً کسی که اهل لمز است، اهل عیب‌گیری است نشانه‌ی معیوب بودن خود او است. کسی که برای دیگران احترام قائل نیست احترام به کرامت انسانی قائل نیست. خود او هم عضو این مجموعه است. یعنی عملاً دارد خود را معیوب نشان می‌دهد، یعنی خود او کرامتی هم ندارد.