دستور دوم «لا تَنابَزُوا بِالْأَلْقابِ»[۱] است. به همدیگر نسبت بد ندهید. در بعضی از محیط‌ها برای هر کسی یک اسم گذاشته بودند. فلان کوتوله، فلان درازه… این‌ها رنجش می‌آورد، این‌ها حرمت‌ها را از بین می‌برد. این‌ها آدم‌های محترم را بی احترام می‌کند. خدا چنین اجازه‌ای نداده است، کسی لقب نامناسب به یک مؤمن دادن را ندارد. شأن نزول آن را هم گفتند که صفیه دختر حیّ بن اخطب یهودی بود و همسر پیغمبر بود. عایشه به او لقب یهوی زاده داد. پیغمبر وارد شد، دید صفیّه گریه می‌کند. پرسیدند: چرا گریه می‌کنید؟ گفتند: این به من می‌گوید یهودی زاده. حضرت فرمودند: جواب او را می‌گفتید. می‌گفتید که جدّ من هارون است -هارون برادر حضرت موسی است- پیغمبر خدا است. عموی من موسی است، پیغمبر اولی العزم است. همسر من محمّد مصطفی (صلوات الله علیه و آله) است.
[۱]– سوره‌ی حجرات، آیه ۱۱٫
پاسخ دهید