«یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا»، ای کسانی که ایمان دارید، «لا یَسْخَرْ قَوْمٌ مِنْ قَوْمٍ»، هیچ قومی، هیچ گروه از مردان شما گروه دیگری از مردان را مورد تمسخر و استهزاء قرار ندهد. «عَسى‏ أَنْ یَکُونُوا خَیْراً مِنْهُمْ»، چرا جایز نیست کسی دیگری را مسخره کند، زنی زن دیگری را مسخره کند، مردی مرد دیگری را مورد تمسخر قرار بدهد؟ زیرا شما فکر می‌کنید بهتر از آن‌ها هستید. انسانی که دیگری را مسخره می‌کند، دیگری را مورد تمسخر قرار می‌دهد، اگر روان‌کاوی شود معلوم می‌شود که خود را کامل‌تر از او می‌بیند، فکر می‌کند مقامی دارد، شرافتی دارد، موقعیّتی دارد. فکر می‌کنیم مخاطبی که او را مسخره می‌کنیم نسبت به ما ناقص‌تر است. خدا می‌گوید چرا ظاهربین هستید؟ از کجا معلوم شما بهتر از دیگری باشید؟ «عَسى‏ أَنْ یَکُونُوا خَیْراً مِنْهُمْ»، چه بسا کسی که شما نسبت به او استخفاف می‌کنید، استحقار می‌کنید، با مسخره کردن خود او را خفیف می‌کنید، بهتر از شما باشد.