در این‌جا اوّل عدل را مطرح کرده است همه باید در برابر قانون… کسی فوق قانون نیست. از مقام عظمای رهبری گرفته تا رئیس جمهور تا رؤسای قوّه همه باید در برابر قانون تسلیم بشوند، هیچ کسی فوق قانون نیست. اجرای قانون اجرای عدالت است. امّا فراهم کردن امکانات که هر کسی به جایی که می‌تواند برسد، برسد. جا نماند این قسط می‌شود. اسلام هم عدالت را و هم قسط را، هر دو را در نظر گرفته است و این از شاهکارهای مکتب توحید است دیگران به این‌جا توجّه نمی‌کنند به این قسمت. «وَ أَقْسِطُوا» هم اجرای قانون بکنید، فراقانون حرکت نکنید، مقابله با قانون نکنید و هم هر کسی شایسته‌ی هر مسئله‌ای، مقامی است به موقعیت او هم توجّه بکنید. یعنی اگر آبروی او رفته است، حالا شما مال او را دادید، قصاص هم کردید ولی آبروی او مخدوش شده است؛ از نظر قانونی نمی‌شود هیچ کار کرد، به او پول بدهی آبرو نمی‌شود اسلام مکلّف می‌کند یک کاری بکنید که آن موقعیت اوّلی خود را بتواند به دست بیاورد، او را شاخ و برگ بدهید، او را احترام بکنید، امکانات معنوی در اختیار او قرار بدهید، او را مطرح بکنید تا آنچه که از آن ضایع شده است، آن جبران بشود. لذا این دو تا عنوان از عناوین ظریفی است که در قرآن کریم آمده است و در جاهای دیگر هم این‌ها مطرح نیست.