بچّه‌ها وقتی به سنّ نوجوانی می‌رسند، آتش زیر خاکستر هستند و نیاز به یک نسیم ملایمی دارند که برافروخته شوند؛ لذا والدین باید دقّت کنند که چگونه با فرزند خود رفتار می‌کنند.

توجّه به چند نکته:

الف. عدم قدرت نمایی پدر در حضور فرزند

 نکته اوّل این است که پدر نباید در این سنین  برای فرزندش قدرت‌نمایی کند؛ زیرا یکی از خصوصیّت نوجوانان این است که هر کس را قدرت بپندارند، بر علیه او طغیان می‌کنند.

توصیه ما به پدرها این است که در این سنین با فرزندان خود دوست باشند و در کنارشان قرار بگیرند؛ نه این‌که با آن‌ها مقابله کنند و آخر هم مجبور باشند که کوتاه بیایند. 

ب. توجّه به زمان استفاده از بازی‌های کامپیوتری

گاهی اوقات ممکن است دلیل این پرخاشگری‌ها، استفاده‌ی بیش از اندازه از بازی‌های کامپیوتری باشد. بچّه‌هایی که زیاد بازی‌ کامپیوتری زیاد انجام می‌دهند، آستانه‌ی تحمّل پایین‌تری دارند؛ خصوصاً اگر بازی‌های کامپیوتری پر از هیجان و خشونت باشد؛ مانند: ماشین سواری و بازی‌های جنگی.

ج. سپردن مسئولیت به فرزندان

منشأ خیلی از پرخاشگری‌ها در انسان ممکن است بیکاری باشد؛ لذا والدین باید برای فرزند خود  فعّالیّت‌های متعددی را تعریف کنند و به او مسئولیّت  بدهند؛ زیرا بنابر آموزه‌های اسلامی بچّه‌ها در ۷ سال سوم وزیر هستند و باید کارهای مختلفی انجام دهند.

د. برای نوجوان خود کاتالیزور باشیم!

گاهی اوقات پدر و مادر باید نقش کاتالیزور را بازی کنند؛ یعنی اگر نوجوان صدای خود را برای پدرش بالا برد، مادر در موقع مناسب به او بگوید: عجب! تو صدای خود را برای بابا بالا بردی؟ این کار خوبی نیست! خود تو بگو آیا رفتار تو خوب بود؟ یکی از ویژگی‌های بچّه‌ها در دوران نوجوانی این است که عدالت‌خواه هستند؛ یعنی وقتی شما از او قضاوتی را می‌خواهید، به درستی قضاوت می‌کنند.

ه. توجه به دوستان فرزندمان

نکته آخر این است که والدین در مورد دوستان فرزندشان تحقیق کنند و ببینند که او با چه کسانی نشست و برخاست دارد. اگر نوجوان با کسی که تند و خشن است ارتباط داشته باشد، بی تردید تاثیر می‌پذیرد؛ امّا اگر با کسی ارتباط داشته باشد که آرام است و انسان را به یاد خدا می‌اندازد، او نیز آرام می‌شود.