پسر ده سالهای دارم که به من و پدرش بی احترامی می‌کند و برای رسیدن به خواستههای خود جیغ میزند؛ چگونه رفتار کنیم که فرزندمان از ما حرف شنوی داشته باشد؟
همان‌طور که در روایت داریم بچّه‌ها در هفت سال دوم عبد هستند و باید مطیع شوند؛ امّا سؤالی که به وجود می‌آید این است آیا واقعاً بچّه‌ها خود به خود در هفت سال دوم مطیع می‌شوند یا بستگی به یک سری عواملی دارد که پدر و مادر و مربّیان باید آن را فراهم کنند؟
وقتی خدای متعال انسان را در روی کره‌ی زمین قرار داد، فرمود: “وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاَّ لِیَعْبُدُونَ “[۱] و برای این مسئله در دو بستر را فراهم کرد:
۱- خداوند برای انسان راهنما و پیامبر فرستاد.
۲_ خداوند در ابتدا تمام نیازهای انسان را خلق و بعد او را در کره‌ی خاکی قرار داد.
بنابراین اگر پدر و مادر در هفت سال دوم می‌خواهند بچّه را تربیت کنند باید به این دو اصل توجّه کنند: ۱- باید برای فرزندشان راهنما باشند ۲- باید نیازهای منطقی او را برآورده کنند.
راه‌کارها:
الف. ایفاء نقش راهنما
پدر و مادرهایی که بچّه‌های هفت سال به بالا دارند نباید نقش ناظم، مدیر و فرمانده را بازی کنند؛ بلکه باید تنها نقش راهنما را داشته باشند و کاری کنند که بین خود و فرزندانشان علاقه ایجاد شود. آن‌ها باید توجّه داشته باشند که انسان‌ها هر کسی را که بیشتر دوست داشته باشند بیشتر حرف او را گوش می‌کنند.
ب. رفع نیاز منطقی فرزندان
نکته‌ی دوّم این است که پدر ومادر نیازهای فرزند خود را برآورده کنند؛ نیازهایی مانند تغذیه مناسب، محبّت و تفریح.
شاید یکی از دلایلی که فرزندان پدر و مادر خود بی احترامی می‌کند، این باشد که تغذیه‌ی نامناسبی دارد یا در خانه زیاد بیکار هستند؛ وقتی ما در تابستان ۱۷ ساعت کودک خود را در خانه نگه داریم و برای او هیچ تفریحی نداشته باشیم، معلوم است که عصبی و پرخاشگر می‌شود.
[۱]– سوره‌ی ذاریات، آیه ۵۶٫ و من جنّ و انس را نیافریدم مگر براى اینکه مرا (به یکتایى) پرستش کنند.
پاسخ دهید