من یک پسر دوازده ساله دارم که به مدّت یک سال به کلاس ترتیل و صوت قرآن رفت و چون مربّی خود را خیلی دوست داشت از زمانی که آن مربی عوض شد، علاقه‌ی او هم به قرآن کم شد و دیگر دوست ندارد به کلاس برود و در برابر آن مخالفت می‌کند؛ البتّه مخالفت فرزندم از دوره‌ی پیش دبستانی شروع شد؛ زیرا معلّم قرآن او از لحاظ لباس خیلی نامرتّب بود. می‌خواستم بدانم تکلیف ما چیست و چه باید کنیم؟
نوع برخورد پدر و مادر با فرزند
الف. گفتگو و طلب راهکار
درباره‌ی این آقا پسر دوازده ساله باید بگوییم که چون بچّه‌ها در این سن به قوه‌ی تحلیل می‌رسند، مادر می‌تواند کنار فرزندش بنشیند و در این رابطه با او صحبت کند؛ مثلاً درباره قرآن از او سؤال کند که نگاه خود او به قرآن به چه صورت است؟ فهم و درک قرآن را دوست دارد یا نه؟ قطعاً بچّه‌ها به این سؤال جواب مثبت می‌دهند؛ آن‌وقت از خود او بپرسید: برای این‌که در زمینه‌ی قرآن آموزی رشد کنی دوست داری که ما چه کاری انجام دهیم؟ والدین با این کار از خود فرزندشان راهکار بخواهند؛ زیرا بچّه‌هایی که از اندیشه و فکر آن‌ها استفاده می‌شود، بهتر می‌توانند مسائل را تحلیل کنند و درست و غلط را تشخیص دهند و مسیر درست را انتخاب کنند.
ب. پرهیز از اجبار
باید توجّه داشت که والدین به زور فرزند خود را در کلاس قرآن ثبت نام نکنند؛ این کار درست نیست و باید فرزند خود را در فضای انتخاب قرار دهیم؛ البته با یک جهت‌دهی مثبت.
ج. پیشگیری
یک نکته هم به عنوان پیشگیری این است که اگر ما زمانی دیدیم یک معلّم یا مربّی قرآن بد اخلاقی می‌کند و این رفتار خود را ادامه می‌دهد، رابطه‌ی فرزندمان را با او قطع کنیم؛ چراکه ممکن است به خاطر برخوردهای بد و مکرّر معلّم، دل زدگی از قرآن در فرزند ما نهادینه شود.
پاسخ دهید