یکی از ویژگی هایی که از سنّ دو سالگی به بعد در کودکان به وجود می‌آید و تقریباً تا هفت سالگی و شاید تا سنین بالاتر ادامه دارد، این است که بچّه ها به سختی با افراد غیر آشنا ارتباط برقرار می‌کنند؛ به عنوان مثال وقتی کودکان وارد میهمانی می‌شوند، ترجیح می‌دهند که ابتدا در کنار پدر یا مادر بنشینند تا بتوانند با محیط یک ارتباط بصری پیدا کنند و وقتی که انس گرفتند و مقداری از سنگینی فضا برای آنها کاسته شد، آن وقت ارتباط برقرار می‌کنند.

بنابراین والدین نباید خیلی نگران این مسئله باشند؛ آنها بایداجازه دهندکه خود بچّه ها با محیط ارتباط برقرار کنند؛ چراکه ممکن است با دخالت پدر و مادر، فرزند در آینده در برقراری ارتباطات خود بیشتر دچار مشکل شود.