پایین بودن جسارت در کودکان دلایل مختلفی دارد:

۱ – پایین بودن فطریِ جسارت در دختران نسبت به پسران؛

۲ –  ایجاد فضای پیشگیرانه، در اثر تلقین خانواده به کودک؛

۳ – ترسانده شدنِ فرزند توسّط والدین؛

۴ – بی تجربه بودن کودک.

راهکارهایی برای بالا بردن جسارت در کودکان توسّط والدین وجود دارد:

الف. افزایش حضور فرزند در میان هم سالان

والدین باید کودک را در میدان عمل قرار دهند تا از هم سالانش الگو برداری کند. حضور کودک در محیط هایی که کودکان به صورت طبیعی با هم برخورد می‌کنند، دریافت های کودک را افزایش می‌دهد و کودک در آینده از این شیوه ها استفاده می‌کند.

ب. همدردی با فرزند، هنگام بروز حادثه

والدین باید از جملاتی که ترس و محدودیّت در فرزند ایجاد می‌کند، بپرهیزند.برای این که بچّه ها اجتماعی شوند، باید بهایی پرداخت شود؛ چراکه ممکن نیست بچّه ها وارد اجتماع شوند و به سلامت از آن عبور کنند.

تربیت مناسب، یعنی این که والدین بتوانند با محیط تربیتی سالم، خوب ارتباط برقرار کنند؛ به عنوان مثال اگر سر کودک در مهد کودک شکست، والدین نبایدخیلی ابراز نگرانی کنند، یا کودک را به خاطر بی ملاحضگی سرزنش نکنند؛ در عوض او را دلداری دهند و از خاطرات مشابه کودکی خود برای فرزندان تعریف کنند؛ حتّی آثار جراحتدر بدن خودشان را به او نشان دهند. با این کار، کودک متوجّه خواهد شد که این اتّفاقات ممکن است برای هر کسی رخ دهد و دیگر از بروز حوادث ترسی نخواهد داشت.

والدین هم می‌توانند از یک حادثه، خاطره‌ی بدی در ذهن کودک به جای گذارند وهم می‌توانند با یک برخورد منطقی، به کودک جسارتِ امتحان کردن دوباره‌ی آن کار را بدهند.

ج. دخالت نکردن والدین در هنگام درگیری

والدیننباید در محیط هایی که فرزند برای گرفتن حقّ خودش وارد می‌شود،دخالت کنند.آنها نباید انتظار داشته باشند که یک کودک چهار ساله مدام با گفتگو درخواست های خود را مطرح کند؛ چراکه آستانه‌ی تحمّل پذیری کودکان در این سن پایین است و ممکن است که با هم دگیر شوند. در اینجاوالدین باید بگذارند این تَنِش اتّفاق بیافتد و اگر درگیری بین آنها شدّت گرفت، والدین بدونِ قضاوت یا جانب داری با استفاده از روش حواس پرتی مشکل را بین کودکان حل کنند.

یک مقدار پرخاشگری در بچّه ها خوب است؛ البته پرخاشگری به معنای دفاع فیزیکی؛ چراکه فرزندان در آینده به دفاع کردن نیاز دارند. کودک در جامعه نمی‌تواند با همه به صورت منطقی برخورد کند و باید در صورت ایجاد برخورد های فیزیکی، توانایی دفاع کردن از خود را داشته باشد؛ زمینه‌ی این توانایی در کودکی و در جمع هم سالان شکل می‌گیرد.

یکی از وظایف پدر و مادرها در قدیم، آموزش تیر اندازی و اسب سواری به پسرها بود؛این موارد برای دفاع و مبارزه، مورد استفاده قرار می‌گرفت. جهاد در اسلام، از فروع دین است. بچّه ها نباید ترسو بار بیایند؛ لذا والدین باید روحیه‌ی دفاعی را به صورت متعادل در آن ها پرورش دهند.

کارشناسان در حوزه‌ی تربیتی معتقدند که پرخاشگری، یک امر فطری و ذاتی است. بنابرایننیازی نیست که والدین جسارت را در کودکان ایجاد کنند؛ بلکه فقط نباید مانع ایجاد آن شوند.