قطعاً مسیر هدایت یک مسیر خاص است و حضور در این مسیر توفیق می خواهد. توفیق هم ‌می تواند عنایت باشد و هم خود فرد می‌تواند بسترآن را فراهم کرده باشد؛ به عنوان مثال ممکن است که شخصی در گذشته کار خوبی انجام داده که باعث توفیق الهی شده است.

یک بخش دیگر هدایت، شیوه ی برخورد اهل بیت علیهم السلام است. در زیارت جامعه می خوانیم که“طَبِیبٌ‏ دَوَّارٌ بِطِبِّه“‏[۱]؛پزشکی که با طب خویش پیوسته در گردش است؛ یعنی اهل بیت علیهم السلامطبیب هستند و قرار است طبابت کنند. وقتی ما شیوه و منش زندگی اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام را بررسی می کنیم، متوجّه می شویم که آنها خیلی از مواقع با برخودهای مناسب، کسی را که برای آنها تهدید بوده، هدایت کرده اند.

پی نوشت

[۱]_ بحارالأنوار؛ج‏۳۴ ؛ص ۲۴۰٫