ولی قلب مؤمن همیشه شارژ است. خدا همیشه «کُلَّ یَوْمٍ هُوَ فی‏ شَأْنٍ‏»[۱] هیچ وقت به خود واگذار نمی‌‌شود که غبار گناه، غبار ظلم، این دل را ناپاک بکند، این دل را آلوده بکند. آن وقت خدای متعال می‌فرماید: «أُولئِکَ هُمُ الرَّاشِدُونَ‏»[۲].

امّا کسی که دل او با پیغمبر است، دل او نور دارد، زینت دارد، خدا او را رها نمی‌‌کند، او را به خود وانمی‌گذارد، به دشمن خود وانمی‌گذارد، «أُولئِکَ هُمُ الرَّاشِدُونَ‏»[۳] این‌ها ‌ره یافته هستند، رشد در برابر غی است. «قَدْ تَبَیَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَیِّ»[۴] .رشد یعنی ره یافتگی، غی یعنی انحراف.

[۱]– سوره‌ی الرّحمن، آیه ۲۹٫

[۲]– سوره‌ی حجرات، آیه ۷٫

[۳]– سوره‌ی حجرات، آیه ۷٫

[۴]– سوره‌ی بقره، آیه ۲۵۶٫