همه مراجع (به جز بهجت، تبریزى و نورى): خروج ترشّحات زن، اگر در اوج شهوت (اوج لذت جنسى) باشد، حکم به جنابت آن مى شود و لازم نیست با جستن بیرون  آید و بدن سست شود و اگر بدون شهوت باشد، حکم به منى نمى شود؛ مگر آنکه  از راه دیگرى یقین کند منى است.[۱]

آیه اللّه  بهجت: خروج ترشّحات زن، اگر همراه با شهوت (اوج لذت جنسى)  باشد و با جستن بیرون آید، حکم به منى مى شود و اگر هیچ یک از دو علامت و یا یکى از آنها را نداشت، حکم به منى نمى شود؛ مگر آنکه از راه دیگرى  یقین کند منى است.[۲]

آیات عظام تبریزى و نورى: خروج ترشحات زن اگر همراه با شهوت خاصى (اوج لذت جنسى) باشد و بدن پس از آن سست شود، حکم به منى مى شود و اگر هیچ یک از دو نشانه یا یکى از آنها را نداشت، حکم به منى نمى شود؛  مگر آنکه از راه دیگرى یقین کند، منى است.[۳]

پی نوشت ها

[۱] – توضیح المسائل مراجع، م ۳۴۶؛ وحید، توضیح المسائل، م ۳۵۲ ؛ سیستانى، تعلیقات على العروه، ج ۱،  غسل الجنابه، الاول ؛ خامنه اى، اجوبه الاستفتائات، س ۱۷۱؛ صافى، هدایه العباد، ج ۱، م ۱۷۵٫

[۲] – بهجت، توضیح المسائل مراجع، م ۳۴۶٫

[۳] – تبریزى، استفتائات، س ۲۴۸٫