تماشاگرى جنسى یا نظر بازى[۱] و نگاه کردن به تصاویر و صحنه‏هاىتحریک کننده جنسى، علاوه بر اینکه از نظر شرعى حرام و گناه است؛ از نظر علمى نیز نوعى انحراف جنسى محسوب مى‏شود؛ زیرا نظر بازى مقدمه‏اى براى انجام یک فعالیت جنسى مشروع و طبیعى نیست؛ بلکه کار تماشاگرى جنسى جانشین فعالیت جنسى طبیعى و بهنجار مى‏شود.

عمل نظر بازى، معمولاً در بین مردان شایع‏تر است. علّت به وجود آمدن این اختلال، مانند سایر انحراف‏هاى جنسى کاملاً روشن نیست؛ اما فرضیه‏هایى بر بروز تصادفى رابطه میان انگیختگى جنسى و دید زدن مطرح شده است.

برخى از روان شناسان معتقدند: اگر یک مرد هنگام دید زدن یا پس از تماشاگرى جنسى و هنگام به یاد آوردن صحنه مورد مشاهده و خیال‏پردازى درباره آن، استمنا کند؛ رابطه‏اى بین لذت جنسى حاصل از دید زدن و اوج لذت جنسى ناشى از استمنا به وجود خواهد آمد که در اثر تکرار مستحکم‏تر شده و سرانجام  رفتار نظر بازى – به عنوان منبع اصلى انگیختگى جنسى – ادامه خواهد یافت.

برخى دیگر از نظریه پردازان (روان کاوها) معتقدند: افراد دچار این انحراف، در کودکى شاهد رابطه جنسى والدین خود بوده‏اند و چنین تجربه‏اى آنان را به تماشاگرى جنسى سوق داده است.

برخى دیگر نیز مى‏گویند: فعالیت‏هاى نظر بازانه در میان نوجوانان، راهى براى ابراز کنجکاوى جنسى است که بعدها تجربیات مستقیم جاى آن را مى‏گیرد! اما دوام این رفتار در برخى از نوجوانان بیشتر ناشى از فقدان مهارت‏هاى اجتماعى و جنسى در برخورد با جنس مخالف است.

به عبارت دیگر افراد دچار این انحراف به دلیل نداشتن مهارت‏هاى اجتماعى و جنسى بهنجار و مشروع و ترس از ناکامى در روابط اجتماعى با جنس مخالف، تنها راه کسب لذت جنسى را نظربازى دزدانه مى‏دانند.[۲]

پی نوشت ها

[۱] – ۱٫ Voyeurism.

[2] – محمد رضا نیکخو، آشنایى با رفتارهاى جنسى، انتشارات مهارت، چاپ چهارم، ۱۳۸۳، ص ۱۷۹ و ۱۸۰٫