جهات فراوانى را مى توان در توجیه آن بیان کرد:

۱ – نفس دشمنى نیست که انسان او را بشناسد. پوشیده و در درون است نه در بیرون.

۲ – نفس دشمن قهار و مکارى است که ما را مى بیند و ما او را نمى بینیم.

۳ – دشمنى اش دائمى است نه موقت.

۴ – گزیده ترین کالا یعنى ایمان و عقل ما را مى برد نه مال و خانه را.

۵ – با تمام دشمن ها فرق دارد. دشمن یا حیوان است مثل مار و عقرب و گرگ و سگ و یا انسان. اگر دشمن از نوع گرگ و مار و سگ باشد، همین که انسان چیزى به او بدهد حداقل یک ساعت از دستش راحت است. اگر دشمن نظیر هیتلر و صدام باشد، وقتى مقدارى خاک، نفت یا… به آن ها بدهد، چند روزى از شرشان راحت مى شود.

اما دشمن درون این گونه نیست، حتى اگر چیزى به او بدهى، چند لحظه آرام نمى شود. اگر ما به میل او عمل کنیم و آنچه خواست به او بدهیم، به همان اندازه که به میل او عمل کردیم، حمله مى کند و جلوتر مى آید. این طور نیست که مثل گرگ و مار و عقرب عقب نشینى کند.

منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف:آیت اللّه عبداللّه جواد آملی/پرسش وپاسخ دانشجویی