بیانى نورانى از امام صادق ـ سلام اللّه علیه ـ رسیده است که «ما ضَعُفَ بَدنٌ عَمّا قَوِیَتْ عَلَیْهِ النِّیَّهُ»[۱] با اراده قوى هرگز بدن، گرفتار ضعف نمى شود. در بین تن و جان اصالت از آن جان است. این چنین نیست که بدن بتواند مستقیما فتوا دهد و بگوید من این کار را نمى توانم انجام دهم. اگر اراده قوى باشد هرگز بدن گرفتار ضعف نمى شود. این از غُرَرِ بیانات امام ششم (علیه السّلام)  است. وقتى نیّت نسبت به یک امر، قطعى و قوى شد بدن همراهى مى کند.

به ما گفته اند بدن مرکوب خوبى است، این مرکوب و ابزار را از دست ندهید، کارى که به این بدن آسیب برساند نکنید. لذا گفتند اگر وضو براى بدن ضرر دارد تیمم کنید، اگر روزه در ماه رمضان براى بدن ضرر دارد در وقت دیگر قضایش را بجا آورید. اگر احیانا مى بینید بدن بعضى ها در قبر نمى پوسد براى این است که بدن تعدیل شده است و تحت رهبرى روح درست حرکت کرده است، حیف است انسان این زیر دست را برنجاند.

روح نسبت به بدن ولایت دارد انسان حق ندارد به بدن خود ظلم کند، کارى کند که باعث هلاکت این بدن شود، چنین کارى حرام است. بدن اسیر روح است چه بهتر که از این بدن حداکثر بهره را ببریم، بنابراین با پرهیز از افراط و تفریط، انسان مى تواند حد متعادل و اراده قوى داشته باشد. اگر خداى ناکرده بدن از پا در افتاد دیگر به درد کسى نمى خورد. شما ان شاء اللّه در آینده باید به این جامعه خدمت کنید، تدریس کنید، کتاب بنویسید، پس یکى از بهترین کارها این است که به فکر سلامت بدن خود باشید.

منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف:آیت اللّه عبداللّه جواد آملی/پرسش وپاسخ دانشجویی

[۱] – وسائل الشیعه، ج ۱، ص ۵۳٫