آیات عظام امام و نورى: اگر نان‌خور صاحب خانه محسوب شود، زکات فطره میهمان بر عهده او است.[۱]

آیه اللّه بهجت: اگر میهمان نان خور صاحب خانه محسوب شود و به قصد خوردن افطارى آمده باشد – هر چند براى او مانعى پیش آید که نتواند غذا صرف کند – زکات فطره او بر صاحب خانه واجب است.[۲]

آیات عظام تبریزى، سیستانى و وحید: اگر مهمانى باشد که شب را هم مى‌ماند، زکات فطره او بر عهده صاحب خانه است.[۳]

آیات عظام خامنه‌اى و فاضل: اگر نان‌خور صاحب خانه محسوب شود زکات فطره میهمان بر عهده او است؛ مانند خدمتکار و یا برخى از خویشاوندان که هر از چند گاه چند روزى در منزل صاحب خانه به سر مى‌برند، ولى زکات فطره میهمان یک شبه بر عهده صاحب خانه نیست.[۴]

آیه اللّه صافى: اگر میهمان نان خور صاحب خانه محسوب شود و یا افطارى صرف کند (هر چند نان خور محسوب نشود)، زکات فطره او بر صاحب خانه واجب است.[۵]

آیه اللّه مکارم: اگر تصمیم دارد مدتى نیز صاحب خانه بماند، زکات فطره میهمان بر عهده او است؛ ولى اگر براى شب عید دعوت شده (و یا تنها شب را در آنجا مى‌ماند)، فطره او بر صاحب‌خانه نیست.[۶]

منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی/پرسش وپاسخ دانشجویی

[۱] – امام، توضیح المسائل مراجع، م ۱۹۹۵٫

[۲] – بهجت، وسیله النجاه، ج ۱، م ۱۳۴۸٫

[۳] – تبریزى، استفتاء، س ۷۸۳ ؛ سیستانى و وحید، منهاج الصالحین، زکاه الفطره، م ۱۱۷۲٫

[۴] – خامنه‌اى، استفتاء، س ۸۸۸ و فاضل، جامع المسائل، ج ۲، س ۴۷۲٫

[۵] – صافى، هدایه العباد، ج ۱، م، ۱۵۸۰٫

[۶] – مکارم، توضیح المسائل مراجع، م ۱۹۹۵ و تعلیقات على العروه، زکاه الفطره، الفصل الثانى.