از خداوند متعال براى شما و همه بیماران آرزوى سلامتى مى‏کنیم. در عین حال توجه شما را به نکات زیر جلب مى‏کنیم.

یکم. خداى متعال، ملاک برترى را «تقوا» دانسته و فرموده است: «إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اَللَّهِ أَتْقاکُمْ»؛[۱] «گرامى‏ترین شما نزد خداوند با تقواترین شماست».

 بر این اساس احساس حقارت از آن کسى است که تقوایش کمتر است. شما نیز به عنوان فردى مؤمن و باتقوا نباید احساس حقارت کنید. انسان مؤمن، زمانى باید احساس حقارت و ذلت کند که مرتکب گناهى شده باشد. مؤمن همیشه عزیز است و عزت واقعى از آن خدا و مؤمنان است.[۲]

دوم. بیمارى و صحّت و سایر رویدادهاى زندگى، براى انسان‏ها نوعى امتحان است و خداوند هر شخصى را به گونه‏اى مى‏آزماید. از این طریق انسان مى‏تواند به مراتب بالاتر کمال برسد، بنابراین با صبر و شکیبایى و توکل بر خدا و کمک گرفتن از او، از این آزمون الهى موفق به در آیید و از این فرصت به دست آمده کمال استفاده را کند. درست است که شما با این بیمارى دچار یک نقص ظاهرى شده‏اید، اما این عیب نمى‏تواند مانع رشد و تکامل معنوى شما شود. بسیارى از افراد هستند که به رغم زیبایى ظاهرى اما – به واسطه سیرت نکوهیده – هنوز موفق نشده‏اند گامى در مسیر کمال بردارند. بکوشید سیرت نیکو داشته باشید.

به قول شاعر:

صورت ظاهر برادر هیچ نیست

 اى برادر سیرت زیبا بیار[۳]

شما گمان مى‏کنید زیبایى و قیافه ظاهرى و یا امکانات مادى تضمین کننده خوشبختى است و بیمارى و مانند آن، سبب نگون‏بختى؟! چه بسیار افرادى که به رغم داشتن جمال زیبا و سایر امکانات مادى، گرفتار غفلت و غروراند و…!!

 سوم. این بیمارى نباید به عنوان نقص و ناکارآمدى بشمار آید. آیا از شخص با ایمان و تحصیل کرده‏اى مانند شما، انتظار مى‏رود که به استقبال حوادث ناگوار و ناخواسته برود؟! و به اندک بهانه‏اى، خود را ببازید و تسلیم آن حادثه شود؟! به فرض که قیافه ظاهرى شما دستخوش تغییر شود، آیا چاره‏اندیشى شما این است که تسلیم آن شوید؟! هنر این نیست که تسلیم حوادث ناگوار شوید! هنر و توانمندى آن است که آن را در وجود خود، حل کنید و اندک اندک آن را از خود دور سازید. نگذارید زندگى شما را تهدید و آینده دنیوى و حیات اخروى شما را ویران سازد.

دنیا همیشه با ناملایمات همراه بوده است و باید خداى را شکر کنید که بیمارى شما حیاتتان را تهدید نمى‏کند و از نظر زیستى مشکلى ندارید. به راستى اگر به جاى افراد مبتلا به بیمارى‏هاى صعب‏العلاج بودید، چه مى‏کردید؟!

چهارم. سعى کنید خودتان را با همه جنبه‏هاى مثبت و منفى باور کنید و بپذیرید همه انسان‏ها در کنار نقاط مثبت خود جنبه‏هاى منفى نیز دارند. انسان‏هاى سالم سعى مى‏کنند خودشان را بپذیرند و از فرصت‏ها و ظرفیت‏هایى که دارند نهایت استفاده را ببرند.

پنجم. براى گشوده شدن مشکلات خود، هرگز راه دعا و توسّل را فراموش نکنید و بدانید خداوند براى تمام بندگانش، مشکل‏گشایى مى‏کند و اگر بیمارى داده، درمان آن را هم قرار داده است. هم به دنبال درمان آن باشید و هم دعا را فراموش نکنید. بى‏تردید مشکلات شما با دعا و اعتقاد به آن حل خواهد شد.

پی نوشت ها

[۱] – حجرات ۴۹، آیه ۱۳٫

[۲] – منافقون ۶۳، آیه ۸٫

[۳] – سعدى.