امام: مى‏تواند شرط کند که اگر عذر عرفى یا شرعى برایش پیدا شد، بتواند از اعتکاف خارج شود؛ ولى بدون عذر جایز نیست.[۱]

آیات عظام بهجت، صافى، فاضل و نورى: آرى، چنین شرطى جایز است و اگر شرط کرد – هر زمان که خواست – مى‏تواند از اعتکاف خارج شود.[۲]

آیات عظام سیستانى، مکارم و وحید: مى‏تواند شرط کند که اگر عذر عرفى یا شرعى برایش پیدا شد، بتواند از اعتکاف را خارج شود؛ ولى بدون عذر بنابر احتیاط واجب، جایز نیست.[۳]

پی نوشت ها

[۱] – امام، تعلیقات على العروه، الاعتکاف، م ۴۰٫

[۲] – نورى و فاضل، تعلیقات على العروه، الاعتکاف، م ۴۰ ؛ بهجت، وسیله النجاه، ج ۱، م ۱۲۰۷ ؛ تبریزى، منهاج‏الصالحین، الاعتکاف، م ۱۰۷۴ و صافى، هدایه‏العباد، ج ۱، م ۱۴۱۶٫

[۳] – سیستانى و وحید، منهاج‏الصالحین، الاعتکاف، م ۱۰۷۴٫