در خطبه‌ی متّقین خطبه‌ی همّام حضرت امیر (علیه السّلام) از علائم پارسایان یکی این را معرّفی کرده است که انسان پارسا انسان خداشناس همیشه نسبت به نیّت خود ظنین است. اطمینانی ندارد که نیّت صددرصد برای خدا بوده است. کار خیر زیاد کرده است، خدا او را خیر بدهد، خدا به او بدهد باز هم کارهای خیر بکند. امّا کدام یک از این‌ها نزد خدا نمرده دارد؟ کدام یک از آن‌ها را آدم صددرصد می‌داند که برای خدا کرده است و خدا هم از او قبول کرده است.