خدا ترس ندارد. عدل خدا ترس دارد، مقام خدا ترس دارد. خدا رحمت مطلق است، «اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِرَحْمَتِکَ الَّتِی وَسِعَتْ کُلَّ شَیْ‏ءٍ».[۱] رحمت خدا همه‌ی موجودات را، همه‌ی مخلوقات را تحت پوشش و زیر سایه‌ی خود قرار داده است. پس ما از چه چیز خدا می‌ترسیم؟ چوب عدالت خدا برای ما قابل تحمّل نیست. لذا در قنوت‌های خود گاهی این دعا را می‌خوانیم، دعای خیلی خوبی هم هست، عرضه می‌داریم: «اللَّهُمَّ عَامِلنَا بِفَضلِک وَ لَا تُعَامِلنَا بِعَدلِک»،[۲] خدایا ما طاقت عدل تو را نداریم.

پی نوشت ها

[۱]– تهذیب الأحکام (تحقیق خرسان)، ج ‏۳، ص ۹۵٫

[۲]– منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه (خوئى)، ج ‏۱۴، ص ۳۵۶٫