وجود مبارک حضرت امیر (علیه السّلام) می‌فرمایند که «فَنِعْمَتِ الْمُرْضِعَهُ وَ بِئْسَتِ الْفَاطِمَهُ».[۱] آن وقتی که پستان ریاست در دهان کسی است، شیر ریاست که از پستان در دهان تخیّل و توهّم او است خیلی شیرین است، امّا وقتی بچّه را از شیر می‌گیرند خیلی برای او سخت است. به انسان مقام می‌دهند، موقعیّت می‌دهند، ریاست می‌دهند، خیلی لذّت می‌برد، امّا وقتی می‌خواهند از ریاست بگیرند خیلی کار سختی است. تعبیر قرآن نَزع است، «وَ تَنْزِعُ الْمُلْکَ مِمَّنْ تَشاءُ»، «تَنْزِعُ» یعنی کندن. خدا نکند انسان به میز دلبستگی داشته باشد، خدا نکند انسان به موقعیّت و شهرت وابسته شده باشد. اگر به میز و قدرت و موقعیّتی دلبستگی شدید پیدا کرد بخواهند او را بکَنند حاضر است همه چیز را بدهد ولی از دست ندهد. دین خود را می‌دهد، ایمان خود را می‌دهد، موقعیّت خود را می‌دهد، همه چیز را می‌دهد که این موقعیّت را حفظ کند.

پی نوشت

[۱]– بحار الأنوار، ج ۷۴، ص ۱۳۸٫