حضرت سیّد الشّهداء وارد شدند به محفل و سلام کردند به جدّ بزرگوار خود حضرت رسول. پیامبر اکرم فرمودند: «مَرْحَباً بِکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ یَا زَیْنَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِینَ‏»[۱] علیک السّلام ای زینت آسمان و زمین. احتمال نمی‌دهید این آسمان، آسمان دل باشد که این آیه‌ی کریمه دارد «وَ زَیَّنَهُ فی‏ قُلُوبِکُمْ» خدا چراغ ایمان را در دل شما روشن کرد ولی این تنها این نبود «زَیَّنَهُ فی‏ قُلُوبِکُمْ» آسمان دل شما با یک خورشید نورانی مزیّن شده است، سقف دل شما چراغانی است. آن کسی که زینت آسمان‌ها است حسین است. آن کسی که کانون ایمان است، حسین است. آن کسی که چشمه‌ی ایمان است حسین است «حسینٌ مصباح الهدی».

پی نوشت

[۱]– بحار الأنوار، ج ‏۳۶، ص ۲۰۵٫