تقوا از وقایه است، وقایه یعنی نگه داشتن. «وَقَا» یعنی حفظ کرد. «وَ قِنا عَذابَ النَّارِ»[۱] خدایا ما را از عذاب آتش حفظ کن و نگه دار. انسان باید وقایه را در زندگی خود رعایت کند؛ یعنی انسان نباید رها و آزاد باشد، خود را آزاد نبیند، چشم او آزاد نباشد، چشم او حفاظ داشته باشد. گناه چشم را می‌سوزاند و به آتش می‌کشد. گوش انسان باید حفاظ داشته باشد. آدم مجاز نیست هر حرفی را بشنود، هر صدایی را بشنود، هر نغمه‌ای را بشنود. اگر گوش خود را آزاد بگذاری شیطان وقتی ببیند حصار و دیوار و دژی نیست وارد گوش می‌شود و به آن نفوذ می‌کند و صداهایی که نباید به دل تو برسد می‌رسد. آواز شیطان وسوسه‌گر است، می‌آید و دل را خراب می‌کند. صدای بد، موج بد دل را خراب می‌کند. زبان باید حفاظ داشته باشد، بیش از هر چیزی زبان باید بست و قفل بسیار محکمی داشته باشد چون همیشه آدم با زبان کار دارد. آدم همیشه می‌خواهد حرف بزند، بگوید، خدا هم زبان داده تا انسان بگوید. ولی چه بگوید؟

پی نوشت

[۱]– سوره‌ی بقره، آیه ۲۰۱٫