ما موظفیم همچون تاسى به پیامبر اکرم (صلى ‌الله‌ علیه‌ و آله)، در گفتار و رفتار از امامان معصوم‌مان بهره گیریم؛ خداوند مى‌ فرماید:
«لقد کان لکم فى رسول الله اسوه حسنه لمن کان یرجوا الله و الیوم الاخر»(۱)
وجود پیامبر و اوصیاى پس از او، کانونى هستند که ما از آن کانون باید روش زندگى را استخراج کنیم. رفتار معصومان آن قدر عمیق است که از جزئى ‌ترین کار ایشان مى ‌توان قوانین زندگى را استخراج کرد، یک کار و رفتار کوچک معصوم همچون چراغ، شعله و نورى است که تا مسافت هاى بسیار دور را براى انسان، نشان مى ‌دهد. استاد شهید مرتضى مطهرى در این باره مى ‌نویسد:
«ما ظلمى نظیر ظلمى که در مورد قرآن کرده ‌ایم در مورد سیره پیامبر و ائمه اطهار کرده‌ ایم. سیره انبیاء و اولیاء و مخصوصا سیره پیامبر اکرم و ائمه معصومین را برداشتیم به طاق آسمان کوبیدیم، گفتیم: او که پیامبر است، نتیجه ‌اش این است که اگر یک عمر براى ما تاریخ پیامبر بگویند، براى ما درس نیست، و مثل این است که مثلا بگویند فرشتگان در عالم بالا چنین کردند. خوب فرشتگان کردند به ما چه مربوط، یعنى این منبع شناخت را هم از ما گرفتند. در صورتى که اگر این جور مى ‌بود، خدا به جاى پیامبر فرشته مى‌ فرستاد. پیامبرخدا صلی‌الله علیه‌ وآله یعنى انسان کامل، امیرمومنان علی علیه‌السلام یعنى انسان کامل ، امام حسین علیه‌السلام یعنى انسان کامل، حضرت زهرا سلام الله علیها یعنى انسان کامل، یعنى مشخصات بشریت را دارند با کمال عالى مافوق ملکى، یعنى مانند یک بشر گرسنه مى‌ شوند غذا مى ‌خورند، تشنه مى‌ شوند آب مى ‌خورند، احتیاج به خواب پیدا مى ‌کنند، بچه‌ هاى خودشان را دوست دارند، عاطفه دارند، و لهذا مى ‌توانند مقتدا باشند. اگر این جور نبودند امام و پیشوا نبودند.»(۲) آنچه که در زندگى امام رضا (علیه ‌السلام) همچون سایر معصومان (علیهم السلام) کاملا آشکار است و مى ‌توان از آن به عنوان نقطه محورى در الگوگیرى، تکیه کرد، این است که، خلق و خوى امام مانند سخن و دینش جامع و همه جانبه بود. امام در همه ابعاد انسانى در حد کمال و تمام بود.
غیاث الدین شافعى معروف به خواند میر (متوفى ۹۴۲) در وصف امام رضا علیه السلام چنین مى‌ سراید:

سپهر عز و جلالت محیط علم و فضیلت‌
امام مشرق و مغرب ملاذ آل پیمبر
وفور علم و علو مکان اوست به حدى‌
که شرح آن نتوان نمود کلک سخنور
قلم اگر همگى وصف ذات او بنویسد
حدیث او نشود در هزار سال مکرر(۳)

منبع:پرسمان

پی نوشتها:
۱) احزاب، آیه ۲۱.
۲) سیره نبوى، ص ۳۱، ۴۳، ۴۶.
۳) تاریخ حبیب السیر، ج‌۲، ص ۸۳.
منبع: سایت انوار طاها