«أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ»  

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیم‏ * رَبِّ اشْرَحْ لی‏ صَدْری * وَ یَسِّرْ لی‏ أَمْریَ * وَ احْلُلْ عُقْدَهً مِنْ لِسانی‏ * یَفْقَهُوا قَوْلی‏»[۱].

«الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ العالَمینَ وَ الصّلَاهُ عَلَی خاتَمِ المُرسَلینَ طَبِیبِ نُفوسِنَا شَفیعِ ذُنُوبِنَا أَبِی الْقَاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الْمَعْصُومِینَ سِیَّمَا الْحُجَّهُ مَولَانَا بَقِیَّهِ اللهِ فِی الْعَالَمِینَ أَرْوَاحُنَا فِدَاهُ وَ عَجَّلَ اللهُ فَرَجَهُ وَ رَزَقَنَا اللهُ صُحبَتَهُ وَ نُصرَتَهُ وَ اللَّعْنُ عَلَی أَعْدَائِهِمْ أَجْمَعِینَ‏ إلی یَومِ الدّینَ».

تقدیم به محضر ملکوتی و عرشی ائمّه‌ی هدی و آقازاده‌های ایشان، خاصّه این امامزاده‌ی واجب التّکریم که یک بار دیگر عنایت فرمودند ما را سر سفره‌ی خود مشمول عنایت قرار دادند حضرت صالح و پدر بزرگوار ایشان موسی بن جعفر و برادر با کرامت ایشان ولی نعمت ما، حضرت علیّ بن موسی الرّضا (علیهم آلاف التّحیّه و الثّنا) صلوات ختم بفرمایید.

نگه داشتن اعضا و جوارح از گناه در ماه مبارک رمضان

در ابتدای عرایض خود، یک حدیثی از وجود مبارک حضرت امیر المؤمنین راجع به ماه مبارک رمضان خدمت شما تقدیم می‌داریم. حضرت می‌فرمایند: «أَیُّهَا الصَّائِمُ تَدَبَّرْ أَمْرَکَ فَإِنَّکَ فِی شَهْرِکَ هَذَا ضَیْفُ رَبِّکَ انْظُرْ کَیْفَ تَکُونُ فِی لَیْلِکَ وَ نَهَارِکَ وَ کَیْفَ تَحْفَظُ جَوَارِحَکَ عَنْ مَعَاصِی رَبِّکَ»[۲] فرمود: ای روزه‌دار –مولای ما حضرت امیر المؤمنین می‌فرماید- در کار خود یک مقدار تأمّل بکن، فکر بکن. تو در این ماه مهمان پرورگار خود هستی، «انْظُرْ» تماشا بکن، ببین در شب خود، در روز خود جوارح خود را چطور از گناه نگه می‌داری. آدم مهمان بزرگی باشد، میزبان کریمی داشته باشد، آن هم سه وقت از انسان پذیرایی نکند، بلکه لحظه به لحظه پذیرایی بکند.

پذیرایی شبانه‌روزی خدا از بندگان در ماه رمضان

در این ماه هر نفسی که ما می‌کشیم خدای متعال ثواب تسبیح برای ما می‌نویسد. یعنی در تمام شبانه روز دارد از ما پذیرایی می‌کند. وقتی می‌خوابیم خواب ما را هم می‌خرد. خواب ما هم عبادت حساب می‌کند. امیر المؤمنین می‌فرمایند: نگاه کن ببین که جوارح خود را در محضر میزبان خود، یک چنین کریمی دارد از تو پذیرایی می‌کند، «کَیْفَ تَحْفَظُ جَوَارِحَکَ عَنْ مَعَاصِی رَبِّکَ» چطور جوارح خود را، اعضای بدن خود را از معاصی پروردگار خود حفاظت می‌کنی؟ «انْظُرْ أَنْ لَا تَکُونَ بِاللَّیْلِ نَائِماً وَ بِالنَّهَارِ غَافِلًا» دقّت بکن، نگاه بکن، ملاحظه بکن شب‌ها خواب نباشیم، روزها غافل. شب نائم باشی، روز هم غافل باشی. می‌دانید کجا هستید؟ می‌دانید مهمان چه کسی هستی؟ می‌دانی یک چنین فرصت‌هایی دیگر به دست نمی‌آید؟

سفارش امیر المؤمنین (سلام الله علیه) به غافل نبودن در ماه مبارک رمضان

در سال یک ماه است که خدای متعال این سفره را پهن کرده است و در مهمان‌سرای خدا هستید. «فَیَنْقَضِیَ شَهْرُکَ وَ قَدْ بَقِیَ عَلَیْکَ وِزْرُکَ» نکند شب‌ها خواب باشی، روزها غافل باشی، ماه رمضان بگذرد، وزر تو هنوز باقی مانده باشد. وزرهایی که به گردن ما بوده است ماه رمضان آمدیم این‌ها را پاک بکنیم، نکند این ماه بگذرد وزر باقی مانده باشد. «فَتَکُونَ عِنْدَ اسْتِیفَاءِ الصَّائِمِینَ أُجُورَهُمْ مِنَ الْخَاسِرِینَ» وقتی که روزه‌دارها آخر ماه از خدا می‌خواهند مزد بگیرند، شما جزء ورشکسته‌ها و زیانکارها باشید. ببینید مزدی ندارید. در ماه رمضان هم خود را حفاظت نکردید، اجر شما ضایع شده است. «وَ عِنْدَ فَوْزِهِمْ بِکَرَامَهِ مَلِیکِهِمْ مِنَ الْمَحْرُومِینَ» آخر ماه رمضان، روز عید، خدای متعال به روزه‌دارها مقام می‌دهد، به فوز عظیم نائل می‌شوند، نکند تو جزء محرومین باشی. «وَ عِنْدَ سَعَادَتِهِمْ بِمُجَاوَرَهِ رَبِّهِمْ مِنَ الْمَطْرُودِینَ» روز معاد آن‌ها که به جوار هم می‌شتابند و نائل می‌شوند آن‌جا شما جزء مطرودین باشید. مراقب باشید. این فرصت است، از ظرفیت ماه رمضان استفاده بکنید.

آزاد کردن گناهکاران در ماه مبارک رمضان

ادامه می‌دهند، فرمایشات مولا این‌جا شنیدنی است. فرمود: «وَ لَقَدْ سَمِعْتُ حَبِیبِی رَسُولَ اللَّهِ صلّی الله علیه و آله و سلّم) یَقُولُ إِنَّ لِلَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى عِنْدَ فِطْرِ کُلِّ لَیْلَهٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ عُتَقَاءَ مِنَ النَّارِ لَا یَعْلَمُ عَدَدَهُمْ إِلَّا اللَّهُ» مسلّماً، حتماً، یقین بکنید پروردگار متعال در ماه مبارک رمضان، هر شب موقع افطار خدا آزادی‌هایی دارد، چطور مقام معظّم رهبری زندانی‌ها را به مناسبت‌ها عفو می‌کنند، ماه رمضان یک ماهه خدا زندانی‌های خود را آزاد می‌کند. این‌ها که محکوم به زندان جهنّم هستند، گناهان آن‌ها باعث شده است که وقتی مردند باید به جهنّم بروند. خدا در رحمت را باز کرده است و هر شب دارد زندانی‌های جهنّم را آزاد می‌کند. چقدر آزاد می‌کند؟ امیر المؤمنین می‌فرمایند: «لَا یَعْلَمُ عَدَدَهُمْ إِلَّا اللَّهُ» خود خدا می‌داند که چه تعداد از گنهکاران را در موقع هر روز افطار آزاد می‌کند. «فَإِذَا کَانَ آخِرُ لَیْلَهٍ مِنْهُ أُعْتِقَ فِیهَا مِثْلُ مَا أُعْتِقَ فِی جَمِیعِهِ» آخرین شب ماه رمضان که می‌رسد خدا به اندازه‌ی عدد همه‌ی آزادی‌های یک ماه، آن شب به عدد همه باز گرفتاران گناه را آزاد می‌کند.

مسلمان شدن مردم همدان یمن به دست امیر المؤمنین

«فَقَامَ إِلَیْهِ رَجُلٌ مِنْ هَمْدَانَ» همدان یک جایی است در یمن. خدا یمن را به حقّ آل رسول، به حقّ حضرت زهرا از آتش ظلم آل سعود نجات بدهد و این آتشی را که آل سعود برای شیعیان، برای مظلومین روشن کرده است خدا را به ذوالفقار امیر المؤمنین به صولت علوی قسم می‌دهیم، خدا با این آتش خود آل سعود را بسوزاند. آل همدان اوّلین طایفه‌ای بودند که به امیر المؤمنین لبیک گفتند. پیغمبر خالد بن ولید را به یمن فرستاد، هیچ کسی را نتوانست مسلمان بکند، امیر المؤمنین را فرستادند. فرمودند: علی جان به یمن برو. «لَأَنْ یَهْدِیَ اللَّهُ عَلَى یَدَیْکَ رَجُلًا خَیْرٌ لَکَ مِمَّا طَلَعَتْ عَلَیْهِ الشَّمْسُ وَ غَرَبَتْ وَ لَکَ وَلَاؤُهُ»[۳] علی جان اگر خدا به دست تو یک نفر را هدایت بکند، ارزش آن برای تو بهتر است از این‌که آنچه آفتاب بر آن می‌تابد، حکومت آن را به تو بدهد، چقدر ارزش دارد، هدایت یک نفر از حکوت بر همه‌ی عالم که آفتاب می‌تابد، چون آفتاب بر همه‌ی کره‌ی زمین می‌تابد، نصف آن را این طرف الآن که روز است، آن طرف شب است ولی ما که شب می‌کنیم، آفتاب آن طرف کره‌ی زمین را روشن می‌کند. بنابراین آفتاب بر مجموعه‌ی کره‌ی زمین می‌تابد، در ۲۴ ساعت همه‌ی کره‌ی زمین را روشن می‌کند. پیغمبر خدا به حضرت امیر (علیه السّلام) فرمودند: یا علی اگر خدا به دست تو یک نفر را هدایت بکند، یک جهنّمی را بهشتی بکند، یک بی‌نماز را نماز خوان بکند، یک بداخلاق را خوش اخلاق بکند، یک رباخوار را توبه کار بکند، یک ظالم را از ظلم خود نجات بدهد، ولو شما بتوانید یک نفر را نجات بدهید، ارزش آن برای شما از همه‌ی کره‌ی زمین که حکومت آن برای شما باشد، بیشتر است. حضرت امیر که به یمن تشریف بردند، نفس علوی بود دیگر (آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند) امیر المؤمنین از آن نگاه‌ها به ما هم بکنند، ما عرشی می‌شویم، ما از همه‌ی گناهان خود دست می‌کشیم.

مشتاق بودن امیر المؤمنین به طایفه‌ی همدان یمن

در یمن اوّلین طایفه‌ای که ایمان آوردند، مسلمان شدند و شیعه ماندند طایفه‌ی همدان بودند که حضرت امیر یک شعری دارد:

 «فَلَوْ کُنْتُ بَوَّاباً عَلَى بَابِ جَنَهٍ              لَقُلْتُ لِهَمْدَانَ ادْخُلُوا بِسَلَامٍ‏»[۴]

اگر من دربان بهشت باشم که امیر المؤمنین کلیددار بهشت است، «قَسِیمُ الْجَنَّهِ وَ النَّارِ» است، فرمودند: اگر من دربان بهشت باشم، به طایفه‌ی همدان می‌گویم بفرمایید. «ادْخُلُوا بِسَلَامٍ» همه‌ی شما به سلامتی وارد بهشت بشوید. یا علی از کرم شما که کم نمی‌شود، ما را هم درب بهشت معطّل نگذار، به ما هم یک بفرمایید بگو.

بشارت پیامبر (صلّی الله علیه و آله و سلّم) در مورد حفاظت نفس از گناه در ماه مبارک رمضان

امیر المؤمنین وقتی این جمله را فرمودند، یک مردی از همدان، از همین طایفه‌ی همدان یمن به پا خاست، عرضه داشت: یا امیر المؤمنین! «زِدْنَا مِمَّا حَدَّثَکَ بِهِ حَبِیبُکَ فِی شَهْرِ رَمَضَانَ» آقا از آنچه که حبیب شما پیغمبر خدا درباره‌ی فضیلت ماه رمضان به شما فرمودند، شما هم یک مقدار بیشتر به ما بفرمایید، ما را تشنه‌تر کردید، یک جرعه‌های جدیدی از فرمایشات حبیب خود پیغمبر به کام بریزید. «فَقَالَ» امیر المؤمنین او را ناامید نکرد. فرمود: «نَعَمْ سَمِعْتُ أَخِی وَ ابْنَ عَمِّی رَسُولَ اللَّهِ (صلّی الله علیه و آله و سلّم)» من از برادر خود و پسر عموی خود رسول الله (صلّی الله علیه و آله و سلّم) شنیدم فرمود: «مَنْ صَامَ شَهْرَ رَمَضَانَ فَحَفِظَ فِیهِ نَفْسَهُ مِنَ الْمَحَارِمِ دَخَلَ الْجَنَّهَ» امیر المؤمنین فرمود: برادر من، پسر عموی من، رسول خدا این سه عنوان را امیر المؤمنین عناوینی که دارد یکی از آن‌ها اخ الرّسول است. ابن عمّ الرّسول است. می‌گوید: من از برادر خود و پسر عموی خود رسول خدا شنیدم فرمود: کسی در ماه رمضان نفس خود را از حرام نگه بدارد، همین یک ماه، یک ماه صبر بکنیم، هیچ گناه نکنیم، من کسی را که در ماه رمضان نفس خود را از ارتکاب گناه حفاظت بکند «دَخَلَ الْجَنَّهَ» داخل بهشت می‌شود.

ثمره‌ی روزه گرفتن از روی ایمان 

«قَالَ الْهَمْدَانِیُّ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ زِدْنَا» این آدم زرنگی بود، از شیرین زبانی امیر المؤمنین هم سیر نمی‌شد، می‌گفت: اضافه بکن، آقا یک چیز دیگر بفرمایید. حضرت امیر (علیه السّلام) فرمودند: «مِمَّا حَدَّثَکَ بِهِ أَخُوکَ وَ ابْنُ عَمِّکَ فِی شَهْرِ رَمَضَانَ» آقا فرمودند: «سَمِعْتُ خَلِیلِی» آن دفعه فرمود: برادر من، پسر عموی من رسول الله. حالا فرمودند: «قَالَ سَمِعْتُ خَلِیلِی رَسُولَ اللَّهِ» خلیل من رسول خدا فرمودند: «مَنْ صَامَ رَمَضَانَ إِیمَاناً وَ احْتِسَاباً دَخَلَ الْجَنَّهَ» کسی با انگیزه روزه بگیرد، افرادی هستند روی عادت روزه می‌گیرند، ولی افرادی هستند که از روی ایمان روزه می‌گیرند، در این روزهای طولانی، در این هوای گرم نیّت می‌کند من به خدا ایمان دارم، ایمان من، به من می‌گوید: باید روزه بگیری. از روی ایمان و صبر روزه بگیرد، «دَخَلَ الْجَنَّهَ» وارد بهشت می‌شود.

نقش لقمه‌ی حرام در بی‌اثر بودن روزه

«قَالَ الْهَمْدَانِیُّ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ زِدْنَا» باز این دست برنداشت، اگر شما هم بودید، همین‌طور بودید. اگر امام زمان بیاید برای شما صحبت بکند، سیر می‌شوید؟ هر چه بفرماید، عرضه می‌فرمایید: فدای شما بشوم ما که سیر نشدیم باز هم اضافه بفرمایید. این همدانی گفت: یا امیر المؤمنین «زِدْنَا مِمَّا حَدَّثَکَ بِهِ خَلِیلُکَ فِی هَذَا الشَّهْرِ» حضرت امیر در جواب فرمودند: «سَمِعْتُ» دقّت بکنید احترام و اکرامی که امیر المؤمنین برای پیغمبر به ما تعلیم می‌دهد. «سَمِعْتُ سَیِّدَ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ» شنیدم از کسی که او سیّد الاوّلین و الآخرین است، فرمود: یعنی رسول الله (صلّی الله علیه و آله و سلّم) «یَقُولُ مَنْ صَامَ رَمَضَانَ فَلَمْ یُفْطِرْ فِی شَیْ‏ءٍ مِنْ لَیَالِیهِ عَلَى حَرَامٍ دَخَلَ الْجَنَّهَ» کسی ماه رمضان را روزه بگیرد ولی دقّت داشته باشد با لقمه‌ی حرام روزه‌ی خود را باز نکند، زحمت کشیده است ۱۷ ساعت، ۱۸ ساعت گرسنگی کشیده است حالا مال خمس نداده می‌آورد سر سفره‌ی خود می‌گذارد، با لقمه‌ی حرام روزه‌ی خود را ضایع می‌کند. از خلیل خود، از سیّد الاوّلین و الآخرین، از برادر خود، از پسر عموی خود رسول خدا شنیدم فرمود: کسی ماه رمضان را روزه بگیرد ولی دقّت داشته باشد با لقمه‌ی حرام روزه‌ی خود را باز نکند، این وارد بهشت می‌شود.

نگهداری از نفس در ماه مبارک رمضان در کلام امیر المؤمنین

حالا از این فرمایش حضرت امیر (علیه الصّلاه والسّلام) می‌خواهیم چند نکته را در محضر شما یک مقدار باز بکنیم. نکته‌ی اوّل نگه داشتن نفس است.

نفس اژدرهاست او کی مرده است                              از غم بی آلتی افسرده است

سیری‌ناپذیر بودن نفس آدمی

نفس مثل سگ هار است، نفس مثل گرگ گرسنه است، نفس مثل اژدها است، سیری که ندارد، نفس جهنّم است، هر چه آدم به نفس خود بدهد، مثل جهنّم «هَلْ مِنْ مَزیدٍ»[۵] هر چه پول داشته باشی مگر نفس تو را رها می‌کند؟! می‌گوید: باز هم به دنبال پول درآوردن برو. هر چه لذّت جنسی ببری، یک زن داشته باشی مگر این نفس سیر می‌شود تا نگاه به یک زن دیگر افتاد، به سرعت می‌بینید، دل او وسوسه می‌شود. آدم قدرت داشته باشد، رئیس یک اداره شده است، می‌خواهد مدیر کل بشود، رئیس اداره شدن که او را ارضا نمی‌کند. می‌خواهد مدیر کل بشود. مدیر کل شد، مگر سیر می‌شود می‌خواهد آقا برود وزیر بشود. وزیر شد مگر برای او کافی است؟ نه، می‌خواهد رئیس جمهور بشود. رئیس جمهور شد حالا می‌خواهد خدایی بکند. می‌گوید: من هستم که رئیس جمهور هستم باید من رئیس قوّه‌ی قضائیه هم باشم، رئیس قوّه‌ی مقنّنه هم باشم، من هستم و غیر از من کسی دیگر نیست. هیچ چیزی این بشر را سیر نمی‌کند. غذای لذید ببیند یک نوع و دو نوع که او را سیر نمی‌کند. بشنود فلان جا، فلان رستوران فلان غذا را دارد تا پول داشته باشد به آن‌جا می‌رود، این نفس نفس خطرناکی است.

تعبیر حضرت یوسف در مورد نفس در قرآن

 این نفس به تعبیر حضرت یوسف «وَ ما أُبَرِّئُ نَفْسی‏ إِنَّ النَّفْسَ لَأَمَّارَهٌ بِالسُّوءِ»[۶] لام، لام تأکید است. امّاره هم صیغه‌ی مبالغه است. گوینده هم یک پیغمبر و پیغمبر زاده است. «وَ ما أُبَرِّئُ نَفْسی‏»، من نفس خود را تبرئه نمی‌کنم. چرا؟ برای این‌که «إِنَّ النَّفْسَ»، مسلّماً آتش توپ‌خانه‌ی این نفس، حتماً، دائماً، تیراندازی می‌کند، این توپ‌خانه خاموشی ندارد. این آتش نفس عین آتش توپ‌خانه‌ی صدّام است، عین آتش توپ‌خانه‌ی داعش است، هم با موشک می‌زند، هم با خمپاره می‌زند، هم جلیقه‌ی انتحاری می‌پوشد، هم در ماشین‌های انتحاری می‌نشیند می‌آید، هم خود را نابود می‌کند، هم مردم را نابود می‌کند. نفس یک چنین شرّی است، یک چنین شروری است. خدای متعال به ما رحم کرده است، این ماه رمضان را قرار داده است که ما با روزه یک مقدار این را مهار کنیم، این آتش را یک مقدار جمع کنیم. آدم که با اراده‌ی خود، با اختیار خود گرسنه می‌شود نمی‌خورد، تشنه می‌شود نمی‌آشامد، جوان است، تازه ازدواج کرده است، زن خود را دوست دارد، ۱۷، ۱۸ روز خود را کنترل می‌کند.

ماه رمضان، ماه ریاضت نفس

 این تمرین یک ماه ادب کردن نفس است، این ریاضت مشروع است، لازم نیست انسان برود کارهایی که مرتاض‌های هندوستان انجام می‌دهند انجام دهند. حضرت امیر (علیه السّلام) می‌گویند: دقّت داشته باشید اگر یک ماه را مراقبه داشته باشید، نفس چموش خود را رام می‌کنید، نفسی که طغیان می‌کرد، شما را در اختیار خود گرفته بود، عنان اختیار را از دست شما برده بود. همین که چشم تو می‌خورد  چشم تو به دنبال او می‌رفت، اگر این یک ماه خود را کنترل کنی، می‌توانی نفس خود را رام کنی، می‌توانی نفس چموش را نرم کنی، در چنگ خود بگیری.

شباهت شیطان و قدرت‌های بزرگ

هم شیطان و هم نفس مثل قدرت‌های بزرگ هستند. این‌که حضرت آیت الله العظمی آقای خامنه‌ای (اطال الله عمره الشّریف) در جمع مسئولین فرمودند که من در اوّل توافق گفتم شما به آمریکایی‌ها بگویید ما چقدر عقب‌نشینی کنیم شما دیگر دست از ما برمی‌دارید؟ این‌ها حد ندارد. پدر این بشار اسد، حافظ اسد، خدا او را رحمت کند، شیعه بود، در وصیّت خود گفته بود… چون تظاهر به شیعه نمی‌کرد، اکثریّت مردم شامات سنّی هستند، اخوانی‌های بدی هم هستند، لذا تقیّه می‌کرد، اظهار نمی‌کرد. موقع وفات خود وصیّت کرده بود: یک عالم شیعه بیاورید مخفیانه نماز من را بخواند.

قبل از وفات خود هم به مسئولین ایران گفته بود: تا من زنده هستم برای حضرت رقیّه، برای حضرت زینب هر کاری می‌خواهید انجام دهید، از این فرصت استفاده کنید. معلوم می‌شود عقیده داشته است. او گفته بود که مگر می‌شود با آمریکا سازش کرد؟ مگر می‌شود با آمریکا کنار آمد؟ آمریکا می‌گوید: کمر خود را خم کن، آدم وقتی کمر خود را خم کرد می‌گوید: نه، روی خاک بیفت. وقتی آدم را روی خاک انداخت، آن وقت می‌آید با دو لگد خود به استخوان‌های انسان می‌زند تا انسان را له کند، آدم کوتاه بیاید له می‌شود.

معنی سازش با آمریکا این است که من خود را به او دادم که من را نابود کند، او که رها نمی‌کند. نفس امّاره مثل آمریکا است، مگر قانع می‌شود؟ شما هر چه به او بله بگویید او یک قدم جلوتر می‌آید. آدمی که غیبت می‌کند چقدر غیبت کند برای او کافی است؟ مگر رها می‌کند؟ تا زبان را به غیبت باز کردی، تسلیم نفس شدی، این دست بر می‌نمی‌دارد. تو را با این صفت رذیله، آن هم غیبت، غیبتی که خورشت سگ‌های جهنّم است.

غیبت‌ بدتر از زنا

گناه غیبت از زنا بیشتر است، «الْغِیبَهَ أَشَدُّ مِنَ الزِّنَا»،[۷] این غیبت در جامعه‌ی ما نیست؟ ما در خانه‌های خود در امان هستیم؟ زبان ما می‌گذارد زن و فرزند ما در امان باشند؟ حرف مردم را نمی‌زنیم؟ این یک ماه رمضان را بیاییم غیبت نکنیم، این زبان را کنترل کنیم، این نفس آمریکا است. مثل اسرائیل است، آمده یک وجب زمین گرفته، شروع کرده فلسطینی‌ها را از خانه‌های آن‌ها بیرون کرده، این‌ها الآن دارند در اردوگاه‌ها زندگی می‌کنند. آن‌ها هم دارند آن‌جا جنایت می‌کنند، مرتّب خانه خراب می‌کنند، مرتّب مزارع آتش می‌زنند، مرتّب کودک می‌کشند. نفس عین اسرائیل است، عین صهیونیست است، به انسان رحم نمی‌کند. آدم به نفس خود میدان بدهد نفس حد ندارد.

مقاومت تنها راه پیروزی بر شیطان

 قول مرحوم حافظ اسد حرف درستی است، آدم برای دشمن سر خم کرد دشمن تا او را نابود نکند دست برنمی‌دارد. نفس امّاره هم همین‌طور است، شیطان هم همین‌طور است. تنها راهی که انسان می‌تواند در برابر شیطان و در برابر نفس پیروز شود مقاومت است و ماه رمضان ماه مقاومت است. این مطلب اوّل این حدیث است، چهار مطلب هم از این حدیث شریف امیر المؤمنین (علیه الصّلاه والسّلام) در روزهای دیگر به محضر شما تقدیم خواهیم داشت.

سرمایه‌های معنوی

ماه رمضان دارد به سرعت به پایان می‌رسد، این روزه‌های خود را اگر به یک‌جایی نسپارید محفوظ نمی‌ماند. مثل مالی است که انسان با زحمت به دست می‌آورد امّا اگر حفاظت نکند، پول خود را در بانک قرار ندهد، در صندوق نسوز نگذارد، دزد می‌برد، افراد ببینند طمع می‌کنند، رها نمی‌کنند. اعمال ما هم همین‌طور است، تا عمل نداریم شیطان چیزی در ما نمی‌بیند، امّا همین که عمل می‌کنیم سرمایه‌دار می‌شویم. خودِ روزه یک سرمایه است، نماز یک سرمایه است، زیارت این آقا زاده یک سرمایه است، سیم دل خود را به امام زمان (علیه السّلام) وصل می‌کنید، این یک سرمایه است، لا اله الّا الله می‌گویید، این یک سرمایه است، سبحان الله می‌گویید، این یک سرمایه است.

ثواب شنیدن تلاوت قرآن

 خوشا به حال شما، ماه قرآن است، شما در هیچ ماهی این‌قدر توفیق خواندن قرآن را ندارید. اگر هم قرآن نمی‌خوانید جلوی تلویزیون بنشینید این تلاوتی که در حرم حضرت رضا، در حرم حضرت فاطمه‌ی معصومه (صلوات الله علیهما) در حرم حضرت عبد العظیم تلویزیون پخش می‌کند. مسافر هستید، در ماشین نشستید، رادیو معارف را باز کن تلاوت قرآن را گوش کن. شنیدن قرآن هم عبادت است، مثل خواندن قرآن است، کما این‌که شنیدن غیبت هم گناه است، مثل غیبت کردن است. اگر نمی‌توانیم قرآن بخوانیم، فرصت آن را نداریم، بشنویم.

ماه رمضان ماه انس با قرآن

این ماه، ماه انس با قرآن کریم است. در این ماه یک آیه قرآن می‌خوانید خدای متعال ثواب یک ختم قرآن را به شما می‌دهد. بی‌انصاف، چرا داری خود را از این سرمایه محروم می‌کنی؟ این است که موقعی که بیکار هستید یک «قُلْ هُوَ اللَّهُ» بخوانید، «إِنَّا أَنْزَلْناهُ‏ُ» بخوانید، «إِنَّا أَعْطَیْنا» بخوانید، این‌ها را که حفظ هستید. نگفتند قرآن را از اوّل تا به آخر بخوانید، یک آیه‌ی قرآن در ماه مبارک رمضان ثواب یک ختم قرآن است. خدا خزینه‌ی خود را باز کرده است، دنبال بهانه است، می‌خواهد شما را سرمایه‌دار کند. وقتی سرمایه‌دار شدی نگه داشتن آن خیلی سخت است، این‌جا است که انسان گرفتار طوفان می‌شود، آدم که گرفتار طوفان شد، باید به کشتی نجات پناه ببرد.

[۱]– سوره‌ی طه، آیه ۲۵ تا ۲۸٫

[۲]– فضائل الأشهر الثّلاثه، ص ۱۰۸٫

[۳]– الکافی، ج ‏۵، ص ۲۸٫

[۴]– بحار الأنوار، ج ‏۳۲، ص ۴۷۷٫

[۵]– سوره‌ی ق، آیه ۳۰٫

[۶]– سوره‌ی یوسف، آیه ۵۳٫

[۷]– الأمالی (للطوسی)، ص ۵۳۷٫