خدای متعال جوانی داده است، اساتید خوب داده است، خدا فضای مناسب داده است، خدا پدر و مادرهای علاقه‌مند به رشد شما در محضر امام زمان (ارواحنا له الفداء) به شما داده است. خانواده‌ها با چه آرزوهایی شما را به محضر امام زمان آوردند و تحویل پایگاه امام زمان دادند. همه‌ی این‌ها خود زمینه است. اگر یک پدر و مادری داشتید که طلبگی را دوست نداشتند، مجبور بودید صبر بکنید، به یک نحو آن‌ها را راضی بکنید. همیشه دغدغه داشتید، نگرانی داشتید. خدا محیط خانوادگی شما را برای شما پایگاه عروج قرار داده است، آن‌ها با آرزو و عشق شما را به دامن محفل علم و اخلاق دادند. این‌جا هم که آمدید همه‌ی دوستان شما همراه هستند، دوست فاسد ندارید، دوست غیبت‌کن ندارید، دوست دروغگو ندارید، دوست بدچشم ندارید. دوست (معاذالله ثمّ معاذالله) بی‌بندو بار ندارید، دوستی که به دنبال ضایعات عمری باشد، بیهوده‌گرا باشد، ندارید. این‌ها نعمت الهی است. «مَنِ اتَّخَذَ اخیً فِی اللهِ فَقَدِ اتَّخَذَ بَیتاً فِی الجَنَّه» کسی که یک دوست خوب، دوست الهی پیدا بکند، یک پناهگاهی پیدا کرده است که نمی‌گذارد او وارد جهنّم بشود. این پناهگاه، پناهگاه‌های بهشتی است. این دوستان خوب، این اساتید خوب، این مجموعه‌ی مدیریّتی که با همدیگر اختلاف ندارند، علیه همدیگر حرف نمی‌زنند، همدیگر را تضعیف نمی‌کنند. هر کدام خود را بنده می‌داند نه رئیس می‌داند. با شما دوستی می‌کنند، این‌ها همه زمینه است. این زمینه است که شما عجله بکنید. اگر عجله کردید و توجّه هم داشتید که همه چیز از خدا است، وقتی شما قدم اوّل را به عون الله و با این امکانات برمی‌دارید، ذهن برای قدم دوم آماده‌تر می‌شود، بازتر می‌شود.