شیخ طوسی به سند خود از ابی مریم انصاری نقل کرده است که گفت:

شنیدم از امام باقر (ع) که می‌فرمود: رسول خدا (ص) در سه پارچه کفن شد؛ بُرد سرخ حِبْری (یمنی) و دو پارچه‌ی سفید صحاری (عشایری). از حضرت سؤال کردم: چگونه بر او نماز خوانده شد؟ فرمود: در پارچه‌ای پوشانده گشت و در وسط خانه قرار داده شد؛ وقتی که عدّه‌ای وارد می‌شدند، بر دور آن حضرت گرد می‌آمدند و بر او نماز می‌خواندند و برای حضرت دعا می‌کردند؛ سپس خارج می‌شدند و دیگران می‌آمدند؛ آن‌گاه علی (ع) داخل قبر رفت و حضرت را روی دست گرفت و فضل بن عبّاس نیز همراه او داخل قبر گردید؛ در این حال، مردی از انصار از نبی خیلاء، که اوس بن خولی نام داشت، گفت: خدای متعال هدایتتان کند؛ بهره‌ی ما از رسول خدا قطع نکنید. علی (ع) فرمود:تو هم داخل شو. و او هم همراه آن‌ها گشت. از ابن عبّاس سؤال کردم: تابوت را در کجا گذاشتند؟ گفت: در پایین پای قبر گذاشتند و (آن حضرت را) آرام از میان آن برداشتند.

و نیز به سند دیگری از سماعه نقل کرده است که گفت:

از امام صادق (ع) سؤال کردم: میّت باید با چه چیزی کفن شود؟ فرمود: سه پارچه؛ همان رسول خدا (ص) در سه پارچه کفن گردید، دو پارچه‌ی حصاری (عشایری) و یک پارچه‌ی یمنی؛ پارچه‌ی صحاری از یمانه بود^[۱] و ابو جعفر ( امام باقر (ع)) هم در سه پارچه کفن شد.

قال الطّوسیّ:

وَ أَخْبَرَنِی الشَّیْخُ أَیَّدَهُ اللَّهُ تَعَالَى؛ عَنْ أَبِی الْقَاسِمِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ؛ عَنْ أَبِیهِ، عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِیلَ بْنِ بَزِیعٍ، عَنْ عَلِیِّ بْنِ النُّعْمَانِ، عَنْ أَبِی مَرْیَمَ الْأَنْصَارِیِّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ (ع) یَقُولُ کُفِّنَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) فِی ثَلَاثَهِ أَثْوَابٍ بُرْدٍ أَحْمَرَ حِبَرَهٍ وَ ثَوْبَیْنِ أَبْیَضَیْنِ صُحَارِیَّیْنِ، قُلْتُ لَهُ وَ کَیْفَ صُلِّیَ عَلَیْهِ؟ قَالَ سُجِّیَ بِثَوْبٍ وَ جُعِلَ وَسَطَ الْبَیْتِ فَإِذَا دَخَلَ عَلَیْهِ قَوْمٌ دَارُوا بِهِ وَ صَلَّوْا عَلَیْهِ وَ دَعَوْا لَهُ ثُمَّ یَخْرُجُونَ وَ یَدْخُلُ آخَرُونَ، ثُمَّ دَخَلَ عَلِیٌّ ()ع الْقَبْرَ فَوَضَعَهُ عَلَى یَدَیْهِ وَ أَدْخَلَ مَعَهُ الْفَضْلَ بْنَ عَبَّاسٍ فَقَالَ رَجُلٌ مِنَ الْأَنْصَارِ مِنْ بَنِی الْخُیَلَاءِ یُقَالُ لَهُ أَوْسُ بْنُ خَوَلِیٍّ أَنْشُدُکُمُ اللَّهَ أَنْ تَقْطَعُوا حَقَّنَا فَقَالَ لَهُ عَلِیٌّ (ع) ادْخُلْ فَدَخَلَ مَعَهُمَا، فَسَأَلْتُهُ: أَیْنَ وُضِعَ السَّرِیرُ؟ فَقَالَ: عِنْدَ رِجْلِ الْقَبْرِ وَ سُلَّ سَلًّا.^[۲]

و روی أیضاً:

عَنْ الْحُسَیْنُ بْنُ سَعِیدٍ، عَنْ زُرْعَهَ، عَنْ سَمَاعَهَ قَالَ سَأَلْتُهُ [أبا عبدالله (ع)] عَمَّا یُکَفَّنُ بِهِ الْمَیِّتُ؟ قَالَ ثَلَاثَهُ أَثْوَابٍ وَ إِنَّمَا کُفِّنَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) فِی ثَلَاثَهِ أَثْوَابٍ ثَوْبَیْنِ صُحَارِیَّیْنِ وَ ثَوْبِ حِبَرَهٍ وَ الصُّحَارِیَّهُ تَکُونُ بِالْیَمَامَهِ وَ کُفِّنَ أَبُو جَعْفَرٍ ع فِی ثَلَاثَهِ أَثْوَابٍ.^[۳]

[۱] ـ نام محلّی در حجاز.

[۲] ـ التهذیب ۱: ۲۹۶ ح ۸۶۹، اسد الغابه ۱: ۱۷۰ مع اختلاف کثیر، روضه المتقین ۱: ۴۰۰ إلی قوله: صحاریین، البحار ۲۲: ۵۴۱ ح ۵۱ عن الهذیب.

[۳] ـ التهذیب ۱: ۲۹۱ ح ۸۵۰ و ۲۹۲ ح ۸۵۳ و فیه ثوب یمنه عبری أو اظفار، السیره النبویه لابن هشام ۴: ۳۱۳، مروج الذهب ۲: ۲۹۱، تاریخ الطّبریّ ۲: ۲۳۹ و اضاف فیها: ادرج فیها ادراجاً.