شیخ طوسی به سند خود از ابوذر نقل کرده است که گفت:

از امّ سلمه شنیدم که می‌گفت: از رسول خدا (ص) در آن بیماری که از دنیا رفت، در حالی که اطلاق پُر از اصحاب بود شنیدم که می‌فرمود: ای مردم! نزدیک است که قبض روح شوم و از شما جدا گردم؛ این کلام را به عنوان اتمام حجّت، پیشاپیش به شما می‌گویم؛ بدانید که من در میان شما کتاب خدای عزّوجلّ و عترتم، اهل بیتم را به جای می‌گذارم. سپس دست علی (ع) را گرفت و بلند کرد و فرمود: این علی با قرآن است و قرآن با علی است، دو جانشین بینا [یار هم] هستند و از یکدیگر جدا نشوند تا در کنار حوض بر من وارد گردند و من از آن دو بپرسم که بعد از من، چگونه با آن‌ها رفتار شده است.

قال الطّوسیّ:

أَخْبَرَنَا جَمَاعَهٌ، عَنْ أَبِی الْمُفَضَّلِ، قَالَ: حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الرَّزَّازُ الْقُرَشِیُّ، قَالَ: حَدَّثَنَا جَدِّی لِأُمِّی مُحَمَّدُ بْنُ عِیسَى الْقَیْسِیُّ، قَالَ: حَدَّثَنَا إِسْحَاقُ بْنُ یَزِیدَ الطَّائِیُّ، قَالَ: حَدَّثَنَا هَاشِمُ بْنُ الْبَرِیدِ، عَنْ أَبِی سَعِیدٍ التَّیْمِیِّ، قَالَ: سَمِعْتُ أَبَا ثَابِتٍ مَوْلَى أَبِی ذَرٍّ یَقُولُ: سَمِعْتُ أُمَّ سَلَمَهَ تَقُولُ: سَمِعْتُ رَسُولَ‏ اللَّهِ (ص) فِی مَرَضِهِ الَّذِی قُبِضَ فِیهِ یَقُولُ: وَ قَدِ امْتَلَأَتِ الْحُجْرَهُ مِنْ أَصْحَابِهِ، أَیُّهَا النَّاسُ یُوشِکُ أَنْ أُقْبَضَ قَبْضاً سَرِیعاً فَیَنْطَلِقَ بِی، وَ قَدْ قَدَّمْتُ إِلَیْکُمُ الْقَوْلَ مَعْذِرَهً إِلَیْکُمْ، أَلَا إِنِّی مُخَلِّفٌ فِیکُمْ کِتَابَ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ عِتْرَتِی أَهْلَ بَیْتِی. ثُمَّ أَخَذَ بِیَدِ عَلِیٍّ (ع) فَرَفَعَهَا فَقَالَ: هَذَا عَلِیٌّ مَعَ الْقُرْآنِ وَ الْقُرْآنُ مَعَ عَلِیٍّ، خَلِیفَتَانِ بَصِیرَانِ [نصیران] لَا یَفْتَرِقَانِ حَتَّى یَرِدَا عَلَیَّ الْحَوْضَ، فَأَسْأَلُهُمَا مَا ذَا خُلِّفْتُ فِیهِمَا.^[۱]

[۱] . الامالی : ۴۷۸ ح ۱۰۴۵/۱۴، الصواعق المحرقه: ۱۹۴، غایه المرام ۱: ۳۰۵ ح ۲۱ نقلاً عن الامالی، کشف الغمه ۱: ۴۰۸، عنه البحار ۲۲: ۴۷۶ ح ۲۶ و ۹۲: ۸۰ ح ۵ نقلاً عن الامالی.