سؤال: چرا برخی از بچّه‌ها می‌ترسند که با دیگران ارتباط برقرار کنند یا حق خود را از آن‌ها بگیرند؟

جواب:

شاید یک دلیل آن، رفتار پدر و مادرها باشد. گاهی اوقات والدین این نگرانی را در وجود بچّه‌ها ایجاد می‌کنند. مثلاً مادر می‌گوید: در مهد کودک پسرها شلوغ هستند و تو را اذیّت می‌کنند؛ یک وقت با آن‌ها بازی نکنی!

در این صورت از یک طرف کودک در سن چهار یا پنج سالگی دوست دارد که در گروه هم سالان خود قرار گیرد؛ امّا از طرف دیگر حرف‌های پدر و مادر در ذهن او می‌آید و باعث می‌شود که او کناره‌گیری کند. لذا ما باید به این موضوع بیشتر توجّه کنیم و بچّه‌ها را از محیط‌های اجتماعی نترسانیم؛ خصوصاً در گروه‌های هم سال.

این‌که گاهی به آنها هشدار دهیم که از غریبه ها چیزی نگیرند یا با غریبه ها جایی نروند، خوب است. امّا این‌که بگوییم با همسال خود در مدرسه بازی نکن، چون ممکن است بیفتی و سر تو بشکند، این خوب نیست.

فرزندان را شجاع تربیت کنیم

باید به بچّه‌ها اجازه دهیم که یک مقدار ریسک پذیر باشند تا رشد کنند. اگر فرزندان شجاع می‌خواهیم، باید در همین دوران او را خوب رشد دهیم.