و امّا «شب عرفه» روایت شده است که: «در شب عرفه، دعا مستجاب است هر گاه دعای خیر نماید. و برای عمل کننده‌ی به طاعت خدای تعالی در آن، پاداش عبادت صد و هفتاد سال است.»
و آن، شب مناجات و راز و نیاز است؛ و در آن شب، خداوند توبه‌ی هر کس را که به سوی او بازگشت نماید می‌پذیرد.
و مستحبّ است که در آن خوانده شود دعایی که اوّلش این است:
«اللَّهُمَّ یَا شَاهِدَ کُلِّ نَجْوَى…»[۱]
می‌گویم: از مضامین ارزشمند این مناجات غفلت نکن. و به جانم سوگند اگر اهلش باشی، در آن علوم و دانش‌هائی خواهی دید که بر مسلمان سزاوار است که عمری را صرف در به دست آوردن آن‌ها نماید!
و این دعا را با دل زنده بخوان و با غفلت و دل‌مردگی آن را نخوان؛ و در معنی آن که شامل اسماء و صفات و افعال خداوند است، تفکّر کن!
اگر برایت چیزی از حقایق بعضی از آن‌ها منکشف گردد، یا با فهمیدن بعضی از مقصودهایش شرح صدری برایت پیدا شود، آن‌گاه آنچه را که گفتیم، به طور حقیقی تصدیق خواهی کرد!
منبع: کتاب به سوی دوست، ص ۱۸۹
[۱]– «مفاتیح الجنان» فصل ششم، در اعمال شب عرفه ذکر شده است.
پاسخ دهید