تفاوت دو افطار
گزیدهایی از بیانات میرزاجواد آقا ملکی تبریزی
کسی که روزه و امساکش از خوردن و آشامیدن و بعضی از چیزهائی که از نظر فقهی باید ترک کند، از ترس عذاب یا از روی شوق به بهشت است و روزه گرفتنش را وظیفه و تکلیفی از جانب خداوند جلَّ جلاله می‌بیند، ناچار افطار نمودنش برای دفع سختی گرسنگی و رهائی از بند تکلیف یا برای مجرّد اشتهای به غذا در هنگام رفع تکلیف است که خیال نموده…
بنگر ای مسکین، که افطار و خوردنت از حلال، اگر برای مجرّد شهوت باشد، شبیه به خوردن حیوانات است؛ خصوصاً اگر زیاده‌روی کنی در آن. و از حیوانات پست‌تر خواهی بود، اگر از حرام باشد!
و امّا اگر برای فرمانبری از دستور خداوند و قدرت پیدا کردن برای عبادات و تحصیل قرب خداوند باشد، شباهت پیدا می‌کند با اعمال انبیاء و اولیاء و فرشتگان مقرّب! حال کدام برایت شیرین [و جالب] است؟
انتخاب کن!
منبع: کتاب به سوی دوست، ص ۱۷۴
پاسخ دهید